Het enige ‘Marokkaanse tuig’ dat vooralsnog het consilium abeundi van Wilders & Co ter harte nam, was de overgebleven NSC-staatssecretaris op Financiën. Mevrouw Achahbar was het zat dat zij en de paar honderdduizend andere Nederlanders met roots in de Rif bij iedere aanleiding over één kam worden geschoren. Waarbij rotte vis steevast de hoofdschotel vormt. En die wrevel kan ik begrijpen, al vormt haar vertrek voor de toeslagenouders de zoveelste tegenslag.

Gevolg was dat het polderkolderkabinet, na de asielcrisis uit eigen atelier te hebben overleefd, in de rebound dreigde te sneuvelen op het onverbloemde taalgebruik waarvan sommige deelnemers voor en achter de Kamerschermen zich meenden te moeten bedienen. Grote woorden vallen onder kleine zielen altijd in vruchtbare aarde. In de nasleep van de periode dat de rellen in Mokum het even tot wereldnieuws hadden geschopt, werden de messen geslepen en oude rekeningen met rente vereffend. Door sommige gelegenheidsliberalen werd zelfs onbeschaamd op een algeheel demonstratieverbod van onbepaalde duur aangekoerst. Bij ondernemerspartij VVD weten ze dat je kansen moet grijpen.

Ook voor die driftkikkers heb ik overigens wel enig begrip. In het heetst van de strijd zeg je soms onbezonnen dingen. Dat je geen onderscheid maakt tussen Hamas en andere Palestijnen, vlak nadat een bende door de fundifascisten in Teheran bewapende zombies een paar kibboetsen plus een stel argeloze festivalgangers had uitgemoord. Maar zo’n uitspraak moet geen eigen leven gaan leiden, want dan mondt het gerechtvaardigde tikkie terug uit in genocide. Of in elk geval in iets wat daar verdacht veel op lijkt.

Kristallnachtreprise

Ondertussen zal Geert wel de pest inhebben dat die dekselse mocro’s alweer z’n plannetjes dreigden te versjteren. Want het ongeleide projectiel stond juist op het punt om zichzelf op eigen gezag naar Maccabistan te lanceren. Om aldaar de geestverwante kolonisten een hart onder de riem te steken bij hun Drang nach Osten, en in één moeite door met plaatsvervangende schaamte zijn excuses aan te bieden voor de Kristallnachtreprise alhier. Daarbij gemakshalve vergetend dat de doorsnee voetbalvandaal een lager IQ heeft dan het gemiddelde doelsaldo van een eredivisiewedstrijd. En dat de delegatie uit Tel Aviv, getuige hun asociale gedrag, kennelijk geen uitzondering vormde op die vuistregel.

Ik geef toe dat ik bij deze mondaine badplaats ook eerder aan schaars geklede vrouwen, nachtclubs, homobars en andere zaken die ayatollahs en opperrabbijnen uit het stenen tijdperk doen gruwen dacht dan aan doorgesnoven reservisten die hier de boel op scherp komen zetten. Dus helemaal spontaan waren die klopjachten niet. Dat de klappen vaak op de verkeerde koppen landen, doet daar weinig aan af. Hetzelfde geldt voor de bommen in de Gazastrook. Om maar te zwijgen van de nuchtere constatering dat een deel van de moslimbevolking wel degelijk behept is met een endemische vorm van antisemitisme. 

Gelijke monniken, gelijke keppeltjes en capuchonnetjes. Dus als de ene groep raddraaiers eruit moet, dan komt de andere er wat mij betreft nooit meer in. En daarmee bedoel ik dus specifiek de scooterterroristjes en de vlaggenverbranders, om niet onbedoeld mee te escaleren. Hoe moeilijk kan het eigenlijk zijn?

Bananenfobie

Persoonlijk had ik het stiekem wel jammer gevonden als de equipe nu al had moeten afhaken. Want dan waren er nieuwe verkiezingen gekomen, en driemaal raden wie daar goed garen bij spint. Kun je er novitsjok op innemen dat de btw-verhoging op leesvoer alsnog doorgedrukt wordt, om kermis en pretpark te sparen. Maar de invalkeepster van NSC heeft haar verlies geslikt om erger te voorkomen, aangezien het supportersvak sneller leegstroomt dan het poolijs smelt.

Eigenlijk zijn we met het dreamteam van Schoof nog niet eens zo slecht af, vergeleken met wat de Trumpianen aan gene zijde van de grote plas in stelling brengen. Een antivaxer op Volksgezondheid, een verdachte van misbruik van verdovende middelen en minderjarige meisjes op Justitie … Het zal geen toeval zijn dat de telefoon in het Kremlin vorige week vaker heeft gerinkeld dan tijdens de twee jaar daarvoor bij elkaar. Zelfs Zelensky lijkt opeens genegen om water bij de wodka te doen.

Maar het kan altijd nóg gekker, want in Zweden hebben ze een minister voor Gendergelijkheid (niet meteen gniffelen als u aan de zonzijde van de genderkloof bent gesitueerd) die behept is met een bananenfobie. Het is nog wat vroeg voor een 1-aprilgrap, en doorgaans doet de veelgesmade NOS niet aan nepnieuws. Bij een bananenallergie kan ik me nog wel wat voorstellen. Maar als je in je broek doet voor een banaan, heb je een handicap als je de apenrots wilt ontmantelen.

The Young Once

Met Trump 2.0 hebben de Republikeinen alvast één record laten sneuvelen: dat van de oudste president bij aantreden aller tijden. Zelfs Biden was jonger toen hij met trillende handen het roer overnam. Als Trump, zoals door tegenstanders wordt gevreesd, in navolging van Xinnie & Poet voor een presidentschap voor het leven gaat, schaart hij zich in het rijtje pensionado’s die niet van ophouden weten. The Young Once …

Opmerkelijk is dat de onbestuurbare oldtimer vooral bij jongere stemgerechtigden in de smaak scheen te vallen. Aan de veel jongere sidekick aan zijn zijde kan het nauwelijks hebben gelegen. Een Andrew Tate-lookalike die z’n toekomstige baas eerst met Hitler vergeleek en vervolgens met God, dunkt me een afknapper voor de TikTokgeneratie. In mijn jeugd gingen we er prat op progressiever te zijn dan onze ouders. Als de Amerikanen van morgen vinden dat een kleurtje wél uitmaakt en vrouwen géén baas in eigen buik mogen zijn, dan zijn we vrees ik hard op weg naar Planet of the Apes 2025.

Minstens zo merkwaardig is dat een aanzienlijk deel van het gekleurde electoraat Harris genadeloos liet vallen. Maar naar verluidt dulden veel zwarte mannen en latino’s liever een Mexicanenvreter met teutoonse Karotten boven zich dan een vrouw. Als dat klopt, hebben die kerels misschien een fabelachtig gevoel voor ritme, maar niet voor timing. En wie niet voor Kamala koos vanwege haar Israël-standpunt, doet me denken aan iemand die naar Australië emigreert uit vrees om in het Amsterdamse Bos op een ringslang te trappen.

Losse flodder

Dat de politiek is ontaard tot een fulltime Theater van de Lach, blijkt ook uit de meest recente losse flodder uit de VVD-koker. Een Kamerlid met een voorkomen dat in hardcore PVV-kringen niet zou misstaan, bepleit om aan lagerwal geraakte arbeidsmigranten te lozen met een oprot-, herstel: terugkeerpremie. Op zich geen gek idee, want het wemelt in de grotere steden van straffeloos op straat gekeilde Oost-Europeanen, die na een bliksemcarrière in de aspergeteelt afvalbakken legen om statiegeld te oogsten.

Het kiezersbedrog zit ‘m in de financiering van deze semivrijwillige repatriëring. Voor een rechtgeaard neoliberaal is het vanzelfsprekend ondenkbaar dat de ondernemer op koopjesjacht zelf voor de rekening van z’n krenterigheid opdraait. Dus moeten de sociale premies maar worden aangesproken. Het is de blauweblazersbrigade blijkbaar niet bekend dat goedkope gastarbeiders niet altijd via de reguliere kanalen worden geïmporteerd. Sterker nog: in de NRC stond dit weekend een artikel over Jacobse- en Van Es-achtige types die slapend rijk worden door arbeidsmigranten voor een habbekrats dwangarbeid te laten verrichten op asielschepen. Dat is dubbel verdienen aan een zelfgecreëerde crisis. En zoiets ziet de VVD klaarblijkelijk graag.

Of zelfbedrog de ergste of minst kwalijke vorm van oplichting is, laat ik aan u. Linksom of rechtsom blijft het schmieren voor de bühne. Maar als al die grootspraak en gewichtigdoenerij blufpoker blijkt, kunnen we altijd Halsema met een pogrom in haar grachtengordel opzadelen. Om daarna bij wijze van tegengas lukraak Marokkanen met Nederlands paspoort te deporteren. Kortom: blijf met je rotpoten van onze rotjoden én rotmoslims af!