U zult mij niet horen zeggen dat de man zonder visie en zonder geheugen, die de middelbarescholieren liet zakken om bij de NAVO aan te monsteren, een geboren hielenlikker is. Maar buiten kijf staat dat-ie z’n uiterste best doet om bij de toekomstige Amerikaanse president in het gevlei te komen. Nadat Trump de inmiddels zelfs in het zuinige Nederland nageleefde tweeprocentsnorm diefstal had genoemd, bepleitte Rutte omstandig om naar de drie op te schakelen. Mag het een onsje meer zijn? Ja graag!

En dit terwijl zijn andere boezemvriend Zelensky zich na de herverkiezing van ome Donald plotsklaps ontpopte als een Chamberlain-achtige pacifist. Want de munitie is op, de soldaten zijn op, en niemand weet waar onze tanks en straaljagers zijn gebleven. Misschien wel door ondernemende tiepjes (want Sywerts heb je in Oekraïne ook) clandestien aan de vijand doorverkocht. En in tegenstelling tot zijn aanmerkelijk minder aaibare aartsvijand kan de gewezen komiek geen blik vreemdelingenlegioen opentrekken. Die Noord-Koreanen denken waarschijnlijk dat alles beter is dan Pyongyang.

Benieuwd waar Marks liberale achterban dat procentje extra mee wil financieren. Alsnog die btw-verhoging op cultuur doordrukken biedt geen soelaas. Dan ontkom je niet aan snijden in de fossiele subsidies, en zul je belastingontwijkende miljardairs zoals de erven Heineken achter de vodden moeten zitten om ook een (door anderen) zuurverdiende duit in het zakje te doen. Terwijl ik dit schrijf, zijn ze in Zoeterwoude alweer aan het staken. Dus zo’n zegen is de uilenzeikclan niet voor de Nederlandse economie.

 

Genadeklap

Aan de vooravond van zijn vertrek gaf Klojoe Biden z’n partij en passant de genadeklap door z’n losbandige zoon gratie te verlenen. Hij had eerder gezworen dat hij dat no way zou doen, maar op die leeftijd vergeet je weleens dingen. Het kan ook gewoon kinnesinne zijn, omdat niet hij de begrafeniskar mocht trekken maar z’n sidekick. Hoe heette dat mens ook alweer: Nancy Pelosi of Hilary Clinton …?

Z’n aartsvijand kopte de voorzet voor eigen doel dankbaar in, want Donnie doet nóóit aan nepotisme. Zoals de op zijn voorspraak voortijdig vrijgelaten vader van zijn schoonzoon, die straks de VS in Frankrijk mag vertegenwoordigen, aantoont. Gelukkig maar dat ze in La Douce France de kleffe handjes meer dan vol hebben aan interne aangelegenheden.

Uit alles blijkt dat de mensheid, op micro- en macroniveau, is uiteengevallen in een freefight-competitie tussen voetbalsupporterskampen van de harde kern. Als iemand van de thuisclub een smerige overtreding begaat, juichen we dubbel zo hard. Als het echter een tegenstander betreft, smijten we schuttingtaal brullend met vuurwerk en slaan we schuimbekkend de boel kort en klein. Zelfs in de zogenaamd meer ontwikkelde milieus, waarin niet het voetbalveld in het brandpunt der belangstelling staat maar het strijdperk, zijn we gefixeerd op de wandaden die de ene partij begaat en vinden we alles wat de andere doet eigenlijk best. Dan is de enige goeie Palestijn een dooie, of heet je broertje Hamas en moeten alle Joden aan wat daarop rijmt.

 

Peilloze diepten

Tot welke peilloze diepten wij onderhand zijn gezonken, bewijst de opstelling van de partij die er steevast prat op ging te deugen. Om precies te zijn de D66-fractie in Rotterdam. Daar hebben ze minstens evenveel daklozen als in andere grote steden. Die zijn zelfs doorgedrongen tot de parkeergarage onder de Markthal, waar je voor een appartement maandelijks minimaal dik 1500 euro neertelt. Geen goed nieuws dus dat de rijksoverheid de bed-bad-broodregeling voor dakloze afgewezen asielzoekers (officieel ‘ongedocumenteerden’) afschaft. Want het is net als met andere problemen, zoals de criminaliteit, long covid of de klimaatcrisis. Als je doet alsof het niet bestaat, gaat het niet vanzelf weg. 

Steden als Amsterdam en Eindhoven trekken in arren moede zelf maar de portemonnee. Maar in Rotterdam zet het stadsbestuur de hakken in het zand. D66 zit in de coalitie. En nu heeft de fractievoorzitter zich laten ontvallen dat D66 alsnog uitstapt zodra een van de bewuste daklozen doodgevroren, -gehongerd of -gestoken wordt aangetroffen op de openbare weg.

Ook ik ben inmiddels dusdanig afgestompt dat ik in eerste instantie dacht: da’s netjes van ze … Om me pas na een vernietigende follow-up in de NRC van een dag later, waarin diverse boze D66’ers hun staf braken over deze toneelvoorstelling, te realiseren dat het helemaal niet zo netjes was. Ik zou me er niet graag tegenover mijn Formeerder voor verantwoorden dat ik aanvankelijk had weggekeken, om pas m’n consequenties te trekken nadat het gruwelijk mis was gegaan.

 

Doorzichtig sprookje

Voor de duidelijkheid: het gaat om welgeteld 25 personen. Dat de pandemie van dakloosheid voor het grootste deel uit het asielbeleid voortkomt, is sowieso een doorzichtig sprookje. Het gros van de bezopen en/of verwarde personen die u bedelend buiten de supermarkt, vooraan in de file bij de statiegeldautomaat of slapend in uw parkeergarage of portiek aantreft, betreft oudere witte mannen. Die zijn ofwel onder de vlag van Ruttes geliefde neoliberalisme met bestelbussen tegelijk uit Oost-Europa geïmporteerd. Om vervolgens, na door hun werkgever te zijn afgedankt, met hun werk ook hun schamele onderkomen te verliezen. 

Als ze redelijk Nederlands blijken te spreken, zijn het vaak mensen met allerlei ‘krasjes’. Psychische stoornissen, verslavingsproblematiek, trauma’s, verstandelijke beperkingen, vult u maar in. Die konden vroeger nog wel terecht in een of andere instelling of inrichting, doch vallen door alle bezuinigingen op de geestelijke gezondheidszorg tussen wal en schip. 

De aanhoudende woningnood doet natuurlijk eveneens weinig goed. Ook die hebben wij goeddeels te danken aan zo’n neoliberaal icoon, die na de kaalslag hier nu iets lucratiefs uitspookt bij de Europese Rekenkamer. Tel daar de steeds grotere welvaartsverschillen, de kapotgereguleerde zorg en het stukgesaneerde onderwijs bij op, en u begrijpt dat Nederland aanstuurt op een glorierijke toekomst als derdewereldland. Met de Zaanse Schans als voornaamste trekpleister voor bezoekers uit den vreemde. Waarin de voortrekkersrol van de dienstverlenende sector in het postindustriële tijdperk die me werd voorgespiegeld tijdens mijn studiejaren, in de praktijk vooral op de schouders rust van schoonmakers, vakkenvullers, pakket- en maaltijdbezorgers. En niet te vergeten personal shoppers, escortdames en particuliere beveiligers voor de happy few.

 

Terug bij af

Een jaar of wat geleden verzuchtten mensen nog weleens: Nederland is af. Terug bij af zou vandaag de dag toepasselijker wezen. En niet alleen doordat de linkse grachtengordelelite van weleer er een potje van heeft gemaakt, waarvan akte. Maar ook en vooral doordat hun rechts-populistische opvolgers geen haar beter zijn, en in hun rücksichtslose dadendrang de menselijke maat volledig uit het oog verliezen. Met de facto terdoodveroordelingen als ultimum remedium. De cirkel is rond.

In de VS komt binnenkort een man aan de macht die beweert dat de belangen van de modale Amerikaan het best worden behartigd door een oligarchie van superrijken. In Europa sluiten extreemlinks en extreemrechts een monsterverbond tegen alle gematigden, onder auspiciën van de EU. De kiezer zoekt meer en meer die extremen op, maar het zwaartepunt verschuift steeds verder naar rechts. In de praktijk is het bij vlagen al bijna burgeroorlog. Wanneer het bevoegd gezag de staat van beleg of noodtoestand afkondigt, zullen de waterkanonnen, traangasgranaten en al dan niet rubberen kogels afrekenen met de laatste bastions van het verzet, de vreedzame variant incluis. En anders is misschien Syrië ons voorland. Want dat is blijkbaar een typisch menselijk trekje: pas wanneer het te laat is, krijgen we spijt.