Op één punt heeft de Grote Denazificator in het Kremlin gelijk, namelijk dat we in het westen blijkbaar vergeten zijn wat oorlog inhoudt. Een reminder: tot op heden hebben meer dan tienduizend Oekraïense burgers het leven gelaten, en dik dertigduizend soldaten. De verliezen aan Russische kant zijn in nevelen gehuld, maar bedragen waarschijnlijk een veelvoud daarvan. Daarbovenop zijn hele steden en dorpen tot puin geschoten. Niet misselijk voor een zogenaamde vredesoperatie. En dit is misschien pas de ouverture.
Vooruit, nog maar een keer: ik onderschrijf absoluut dat we Oekraïne moeten steunen in deze onafhankelijkheidsoorlog in reprise. Ook al kleven daar kosten én risico’s aan. Het begint er echter op te lijken dat Poetin niet de enige is die over lijken wil gaan om buurlanden willens nillens bij de eigen invloedssfeer in te lijven. Neem het imbeciele plan van euroflapuit Von der Leypen om een Europees ‘defensiekantoor’ neer te poten in Kiev. Imbeciel vooral wat betreft de manier waarop het gepresenteerd werd. Stuur Poetin dan meteen maar een uitnodiging om de officiële opening bij te wonen … Dat mens een tweede termijn met Mark in gala-uniform aan haar zijde en we zijn hier geheid allemaal het gebraden haasje.
Vervolgens ging empereur Emmanuel er nog eens dunnetjes overheen met de laconieke mededeling dat-ie Franse troepen op Oekraïens grondgebied wou stationeren. Van die annonce trok zelfs onze onversaagde aspirant-secretaris-generaal witjes weg. In aanmerking nemende dat de Franse bijdrage aan de oorlogskas tot op heden verwaarloosbaar was, blijft het een onwaarschijnlijke manoeuvre. Maar in het Kremlin staan alle seinen op rood, ongeacht of de bewoner dat kwakende Napoleonkostuum wel of niet serieus neemt. En we weten hoe het met die Russische veldtocht afliep …
Het enige concrete resultaat van al dat gebluf tot op heden is dat Rusland dreigt met contante vergelding, desnoods vooruit te betalen. Met in het worstcasescenario een Derde Wereldoorlog in het verschiet. Bij de minste of geringste move gaat de tegenpartij vol op het orgel, met alle registers open. Mijn persoonlijke anchorman maakte me erop attent dat zelfs gewezen pacifist en oud-provo Roel van Duijn zich met rollator en al in de wapenwedloop heeft gestort. Met een pleidooi voor - u leest het goed - een eigen Europees kernwapenarsenaal, los van wat de Britten en Fransen zoal op de plank hebben liggen.
Ik ben zeker geen voorstander van pappen en nathouden. De ervaring leert dat de methode Chamberlain niet werkt bij figuren van het kaliber Poetin of diens illustere voorgangers. Dus mij hoor je niet tegensputteren als meer geld naar defensie gaat. En die nieuwe fregatten moeten we maar beschouwen als een soort ongevallenverzekering. Nota bene: we hadden die praalschuiten ruimschoots kunnen bekostigen met de miljarden die nu in de hersteloperatie voor de Toeslagenaffaire gaan zitten … Maar we houden de schade tot de laatste cent in op Mark z’n salaris.
Wat me dwarszit bij de huidige all-out confrontatiepolitiek, is dat het allang niet meer om louter veiligheid gaat. Van onszelf en vooruit, ook ons buurjongetje, dat keer op keer door de drie koppen grotere nozem van twee huizen verderop afgeperst en bedreigd wordt. Ook de EU vertoont een jehova-achtige zendingsdrang, en kijkt daarbij verder over de grens dan goed is. Nu dreigt alweer een nieuw conflict met Moskou over Moldavië. En ook Georgië lijkt op de Brusselse landkaart minstens vijfhonderd kilometer westwaarts opgeschoven te zijn.
In Brussel (en Straatsburg) leren ze ook op dit punt schijnbaar niets van ervaringen uit het verleden. Polen is voorlopig weer binnenboord, en ook Orbán houdt zich voor zolang het duurt koest. Maar op het vlak van corruptie en mensenrechten presteren die contreien nog magertjes. En nu staan na Roemenië en Bulgarije ook landen als Albanië en Servië op de nominatie voor toetreding. Met als bruidsschat een failliete boedel plus een baaierd aan interne conflicten, waar kwaadwillige onruststokers - ik zal geen namen noemen - graag hun voordeel mee doen.
En wat te denken van onze flirt met Turkije? Het Turkije van Erdogan, welteverstaan. Waarin de PKK als terroristenclub wordt gebrandmerkt maar Hamas niet, de laatste gaypride alweer van een eeuwigheid terug dateert, en de hoofddoek bezig is aan een gesponsorde comeback die de Iraanse moellahs laat likkebaarden. En waar je sinds enkele jaren weer ongestraft, hardcore style, je vrouw of je dochter mag ombrengen. Wat dan ook aan de lopende band gebeurt, want het is altijd wat met die wijven. Als we op die leest onze periferie rücksichtslos blijven oprekken, komen straks Dubai en Syrië op de shortlist terecht.
Hoe het in Nederland uitpakt, staat nog te bezien, maar het is zonneklaar dat in Europa de burger níét op de eerste plaats komt. Enerzijds buitelt de ene bedillerige oekaze over de andere, waardoor uw houtkacheltje binnenkort van een stikstofwerend roetfilter moet worden voorzien en alle koffie in no time cafeïnevrij is. Anderzijds zijn ze in Brussel (en Straatsburg) niet vies van een lijntje coke en een goed glas champagne. Is glyfosaat geen probleem en gaat het moeizaam tot stand gekomen natuurbeleid subiet op de schop zodra een kudde boze agrariërs acte de présence geeft. Om in zo’n EU-kafkakarikatuur te geloven, moet je net zo maf zijn als onze Eurovisiesongfestivalinzending.
Die arrogantie kan de Brusselse (en Straatsburgse) apparatsjiks nog lelijk opbreken binnenkort. Bij de verkiezingen, uiteraard, maar bovenal wanneer de ongebreidelde ambities onverhoopt uitdraaien op een krachtmeting met Poetin. Want de westerling is sinds corona klaar met de autoriteiten. Dus of die goesting heeft om met een uit gerecyclede petflessen vervaardigde stengun van Italiaanse makelij en drie loodvrije kogels z’n hachje te wagen terwijl Ursula, Mark en ons vorstelijke varkenshaasje bij knus ledlicht in de bomvrije Brusselse betonbunkers schuilen … ik waag het eerlijk gezegd te betwijfelen.
We weten (op fanboy Thierry en fellow traveler Trump na) onderhand wel dat Poetin niet deugt. Maar laten we niet overdrijven door de Oekraïners van de weeromstuit collectief heilig te verklaren. Het rommelt al decennialang in de Donbas. En ja: etnische Russen werden en worden daar en elders gediscrimineerd. Wat allesbehalve wil zeggen dat die zich onbetuigd hebben gelaten, zoals MH17-nabestaanden kunnen getuigen.
En geef een gevaarlijke gek geen gemakkelijk excuus om nóg meer van dergelijke ‘vredesoperaties’ op poten te zetten. Want de burgerbevolking draait voor de rekening op. Net als gewone Palestijnen, vrouwen en kinderen incluis, met woekerrente moeten bloeden voor een afgrijselijke slachtpartij door gewetenloos fundigajes. We kunnen lacherig doen over zijn fobie voor het fenomeen NAVO, maar op een gegeven moment kan de Russische president tot de slotsom komen dat Poetin beter af is zonder de wereld. En dan red je het niet met een viertal fregatten.
Machthebbers beschikken nog steeds over de levens van miljarden. Maar een fatsoenlijke voltooidlevenregeling is kennelijk te veel gevraagd. Hopelijk had Revius het bij het rechte eind. In de tussentijd geef ik de eurocraten in Brussel (en Straatsburg), die wellicht tussen de bedrijven door broeden op nieuwe milieumaatregelen of gezondheidsdoelstellingen, mee dat ook een kernoorlog het risico op kanker en voortijdig overlijden aanzienlijk vergroot. Maar Poetin betaalt de crematie.