Asielnoodmaatregelenwet is bij dezen mijn inzending voor Woord van het Jaar 2024. Net als eerdere kanshebbers voor de titel galmt het als een bronzen gong, maar gaat het eigenlijk nergens over. Wat onze symboolpremier niet belette om zich te laten ontvallen dat een fatale struikeling van het kabinet op het allerlaatste moment was afgewend. Je zult maar je nek riskeren voor wat busladingen nareizigers … 

In het laagland lijkt elke molshoop al snel een onoverkomelijk obstakel wanneer je die door een telescoop observeert. Waarbij Sloof, bescheiden als altijd, zijn broodheer een glansrol toebedeelde als schokbreker. Wederom was het Wilders die, door zich alsnog als een overrijpe banaan te laten plooien, Nederland nipt voor de kaken der hel had weggesleept. 

Gelukkig is dit dreigend onheil op de valreep afgewend, middels die asielnoodmaatregelenwet. En kunnen aanpakkers als Faber, met een gesmoorde noodkreet als dragende motivering, hun ding blijven doen, zodat Nederland niet overstroomd wordt. Althans niet door Syrische gelukszoekers en Afghaanse pechvogels. Met in hun kielzog een verdwaalde Palestijnse activist die, net als sommige autochtone politici, alles wil kunnen roeptoeteren wat hem voor de mond komt. En dat terwijl eigenheimer Mo B ongehinderd z’n memoires mocht uit- en zelfs afgeven in eigen beheer.

Ik dwaal weer eens af. ’Niet omdat we zo graag op onze stoel willen blijven zitten’, vertrouwde de minister-president, in het verlengde van zijn verlossende woorden, de gehate NOS ten overvloede toe: ‘Maar we willen echt wat aan het asielbeleid en andere problemen in Nederland doen.’ Blijkbaar hebben we dus ook nog andere problemen … Ik was er niet bij, maar zo staat het er heus.

 

Luchtballon

Je zult zo’n uitspraak maar bij sfeerlicht in een comfortabel Russisch gevangenenkamp herlezen, nadat Poetin onder het goedkeurend oog van z’n herkozen Amerikaanse oud-collega z’n denazificatiecampagne heeft doorgetrokken naar Den Haag. Dat intussen voor driekwart onder water staat door de klimaatverandering. Zelfs het hinnikende huishipsterbaardje van de VPRO plaatste meteen kanttekeningen bij de hypertrofiëring van de haperende asieldoorstroom (niet eens per se naar de volgende ronde) tot dé grote uitdaging van dit millennium. Dus zó ingewikkeld kan de PVV-luchtballon doorprikken niet zijn. Maar zoals een voetballegende treffend zei: ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’ Veel belanghebbenden hebben het kennelijk ook door en peddelen dit landje sinds kort schielijk voorbij.

Ook op lager niveau doen zich legio voorbeelden voor waarin symboolpolitici (niet alleen op de rechterflank) excelleren in het uitvogelen van ingenieuze schijnoplossingen voor uit proportie getrokken schijnproblemen. Zoals plaatselijke verboden op houtvuurtjes, vlees- en zuivelreclames en dieselbusjes die wekelijks rochelend een retourtje markt doen. De schuimomelet van Columbus van een kippige krielhaan of -hen uit de Partij voor de Dieren- of GroenLinks-broedmachine. En géén jij-bakken a.u.b., want ik ben vegetariër zonder rijbewijs en met centrale verwarming. Het is een kwarteeuw geleden dat ik voor het laatst in een vliegtuig ben gestapt.

Ondertussen wist RTL Nieuws, commercieel en dus geloofwaardig, te melden dat het bedrijfsleven almaar meer giftige stoffen in de atmosfeer loost. Terwijl we al jaren terug hadden afgesproken dat we dat niet zouden doen.

 

Alledaags leed

Tijdens mijn studie geschiedenis (niet hardop lachen, want voor u het weet, ben ík uw nieuwe premier) heb ik een stoomcursus sociologie gevolgd. Het enige wat me daarvan is bijgebleven, is de gevleugelde uitspraak ‘If men define their situations as real, they are real in their consequences’ van de tandem Thomas en Thomas. Dus als u denkt dat uw dochter 99% procent kans loopt om binnen een straal van 50 kilometer van een willekeurig AZC door een willekeurige asielzoeker te worden aangerand terwijl een passerende wolf zich ontfermt over de inhoud van haar kinderwagen, dan zult u wellicht niet onsympathiek staan tegenover drastische maatregelen zoals collectief uitzetten respectievelijk afschieten. Of omgekeerd, naargelang eigen voorkeur.

Of iets überhaupt een probleem is, en zo ja hoe groot, hangt maar net af van aan wie, waar en wanneer u dat vraagt. Nu corona ook in de ogen van de grootste angsthazen van weleer tot ‘een griepje’ is ineengeschrompeld, en Poetin tijdelijk door Netanyahu uit de ether is weggedrukt, komt het alledaagsere leed voluit in de spotlights te staan. Opeens lijkt het alsof half Nederland in Ter Apel of Budel woonachtig is. 

Ook in Brabant is meer aan de hand dan wat nep-Syriërs uit Noord-Afrika die hier zijn neergestreken om proletarisch te winkelen, conducteurs te bedreigen en vrouwen lastig te vallen. Denk aan de drugscriminaliteit die onderhand de halve provincie overwoekert. Maar we zien het niet of willen het niet zien. Wat zich buiten de landsgrenzen afspeelt, valt al helemaal buiten ons blikveld. En daarom moeten alle asieltoeristen plus aanhang met de eerstvolgende lijnvlucht naar huis, en alles sal reg kom.

 

Grensbewaking

Ben stiekem benieuwd alsof het asieldossier prioriteit nummer één blijft wanneer Trump na z’n onverhoopte wederopstanding schoon schip met zijn ‘vijanden’ maakt. En meteen maar met Oekraïne, en in één moeite door met ons. Ik denk niet dat die veertig jaar na Schengen uit de mottenballen opgediepte grensbewaking afdoende is om de Russen op veilige afstand te houden. Trouwens, die zijn allang binnengedrongen via de achterdeurtjes van onze computers, zij aan zij met hun Chinese collaborateurs. Straks moeten wij luchtafweerraketten bij Zelensky gaan bietsen. Of granaten, of stroom.

Wat ook best een dingetje kan worden: die veelbezongen bestaanszekerheid. De prijzen blijven maar stijgen, en het lik-op-stukbeleid van de vakbonden jaagt de inflatie alleen maar nog meer aan. Haasje-overbeleid zou de lading beter dekken. 

Op de woningmarkt is het nóg droeviger gesteld, doordat het aanbod steeds verder achter de vraag aan sukkelt. Zodat sommigen, onder wie DNB-opperpenningmeester Knot, bepleiten om de teugels voor verhuurders maar weer te laten vieren. Alleen heeft die aanpak in het verleden óók niet gewerkt. Wél heeft het zigzagbeleid diepe kraters achtergelaten. Om van de stikstofhysterie, die elke scheet tot een milieuramp opblaast, maar te zwijgen.

 

Katheder

Blijkens de nieuwe Quote 500 worden de rijken steeds rijker, in weerwil van de kwakkelende economie en de inflatie. Zelfs Max Verstappen demarreert sneller in de ranglijst dan op het circuit. De modale huiseigenaren daarentegen hoor je binnensmonds piepen. En dat is een veeg teken. Want in tegenstelling tot huurders, die alleen de portemonnee van hun huisbaas spekken, profiteren die van alle prijsstijgingen mee. Tot the party’s over. 

Omroep WNL, niet bepaald de spreekbuis van antikapitalistische radicalen, laat weten dat zowat de helft van de eigenhuisbezitters binnen nu en een jaar in de problemen vreest te komen. Door rentestijgingen of iets in de persoonlijke sfeer: ontslag, scheiding, ziekte, een andere tegenvaller. Een financiële buffer is er vaak niet, want het spaarvarken zit ingemetseld in die woning. 

Het neoliberalisme vreet z’n eigen kinderen op, totdat de allerrijksten het rijk alleen hebben. Wellicht zal een uit hun midden op de katheder klimmen - een vastgoedmagnaat of een socialmediatycoon - en het volk rechtzetting van het aangedane onrecht beloven. Plus het vooruitzicht op een comfortabel onderkomen en een volle maag. Maar het is al ‘fairy gold’ wat er blinkt. Het enige wat overblijft nadat de verkiezingskoorts is geluwd, zijn een kartonnen doos en een paar jaarrantsoenen gebakken peren.