Wat zou Sywert hebben gedacht toen hij met z’n aanbiddelijke engelensmoeltje en een nog onbezwaard geweten met z’n gereformeerde klauwen een graai in de coronakas deed? De Heer is mijn Herder, mij zal niets ontbreken? Z’n partijgenoten letten even niet op, want die waren eendrachtig een andere voormalige CDA-prominent aan het kruis aan het nagelen. ‘Sensibiliseren’ noemen de alumni uit de catechisatieklas van het jaar nul zo’n schoftenstreek.
In landen als China doen ze óók aan sensibiliseren. Zoals de Chinezen is toevertrouwd op industriële schaal. Ze hebben er zelfs speciale heropvoedingskampen voor uit de grond gestampt. Vooral waar het religieuze minderheden betreft, blijft geen middel onbeproefd om de dolende zielen weer met zachte hand naar het rechte pad te dirigeren. Naar verluidt tot sekstherapie aan toe, want de gewezen communisten zijn niet zo preuts als onze christendemocraten. Het moet een wulpse bedoening zijn in die kampen, als je de BBC mag geloven. Ze zitten dan ook tot de nok vol.
Terwijl kosten nog moeite worden gespaard om de Oeigoeren in het gareel te krijgen, blijven de culinaire escapades van de Überchinezen buiten schot. Een voor de buitenstaander ietwat bevreemdende prioritering, aangezien de incidentele fundamentalistische foutparkeerder slechts een handvol slachtoffers op diens conto heeft, en het coronavirus minstens een paar miljoen. Toch las ik pas over een schubdier dat op de valreep door de Indiase politie werd onderschept toen het beestje op het punt stond het vliegtuig noordoostwaarts te pakken. En blijkens een recente publicatie heeft het opperhoofd der vleermuisvreters hoogstpersoonlijk opdracht gegeven om compromitterende gegevens over de oorsprong van het coronavirus te wissen, teneinde te voorkomen dat de buitenwacht het geheime succesrecept achterhaalt. Allemaal lasterpraat, uiteraard. Ook in die contreien krijgen ze nooit genoeg van complottheorieën.
Met die preutsheid valt het in christelijke kringen overigens in de praktijk reuze mee. Zoals menig gewezen koorknaap kan beamen die met de baard in de keel bok mocht staan voor meneer pestoor. En desondanks stug van de kansel blijven fulmineren tegen homoseksualiteit en abortus. Die arme Joe Biden hangt zelfs excommunicatie boven het grijze hoofd, terwijl in de achtertuin van katholieke kostscholen voor native Canadians het ene na het andere illegale kinderkerkhof wordt opgedolven. Om zo’n dikke plank voor je hypocriete papenkop te kweken, moet je wel bij de paters jezuïeten op schoot - herstel: op school - hebben gezeten.
Qua intolerantie én schijnheiligheid geven al die vrome jongens (meisjes zijn enigszins ondervertegenwoordigd) elkaar door de bank genomen geen haarbreed toe. In het katholieke Polen én het protestantse Hongarije zijn andersgeaarden sinds kort weer terug in de kast. In navolging van het lichtend voorbeeld van Turkije, waar ayatollah Erdogan meteen maar het nota bene onder Turkse auspiciën opgestelde verdrag tegen vrouwenmishandeling naar de papierversnipperaar verwees. Dat zou namelijk de ‘traditionele familiewaarden’ ondermijnen. Ook eerwraak en een stichtelijk pak slaag op z’n tijd vallen kennelijk onder ‘cultuur’, en daar mag je niet aan tornen. Vreselijk discriminerend en intolerant.
Qua intolerantie willen ze in woke kringen trouwens niet achterblijven. En al helemaal niet onderling. In de NRC deed gastcolumnist Stephan Sanders onlangs verslag van een tenenkrommend onderonsje tussen twee Nigeriaanse schrijfsters. De aanleiding was dat de een, een onverdachte feministe, niet voldoende respect voor de non-binaire identiteit van de ander had betoond. Men bedenke daarbij dat Nigeria een door etnische en religieuze twisten verscheurd land is, waar minderjarige schoolmeisjes met busladingen tegelijk straffeloos worden gekaapt door de schurftige straathonden van Boko Haram, teneinde in hun shariakampen als seksslaafjes de goede zaak te dienen. Als totseksslaafjesgemaakten, that is. Gelukkig maar dat Shell helpt.
Dat non-binaire lijkt trouwens ook op een soort epidemie uit te draaien, al is zo’n uitspraak in woke kringen anathema. In het kielzog van Marieke Lucas Rijneveld te onzent, en Elliot v/h Ellen Page aan gene zijde van de grote plas, nemen allerlei beroemdheden, would-be-beroemdheden en aandachtzoekers in het algemeen massaal en met de nodige reuring afscheid van het geijkte hij of zij. Zelfs steeds meer transgenders zijn er naar eigen zeggen klaar mee, hoewel zo’n nieuw etiketje tot voor kort zogezegd de kroon op het werk was.
Nou zul je mij niet horen over de afschaffing van etiketjes. In veel gevallen is de vraag of iemand man, vrouw of iets ergens daartussenin is volstrekt irrelevant. Of die iemand nou solliciteert naar een baan als boekhouder of online een strijkijzer wil bestellen. Maar daarin schuilt juist de crux: we schaffen die etiketten niet af; er komen er juist almaar meer bij.
Het dieptepunt zijn mensen die erop staan dat je ze, bij ontstentenis van een acceptabel alternatief, betitelt met de meervoudsvorm. Wat in mijn (ongetwijfeld bevooroordeelde) ogen allerlei onbedoelde associaties oproept met een gespleten persoonlijkheid en grootheidswaan à la mode Napoléon. In sommige gevallen misschien wel terecht.
Ondertussen worden de wachtlijsten voor oldskool transgenders steeds langer. Deels komt dit door de toegenomen aanloop, en deels ook door de coronacrisis. Maar volgens de belanghebbenden spelen ook bewuste vertragings- en ontmoedigingstactieken mee. Het verplichte psychologisch onderzoek zou daar debet aan zijn. Dit zou een compleet traject op zich zijn geworden, waarbij de betrokkenen alvast geestelijk binnenstebuiten worden gekeerd voordat ze eindelijk op de operatietafel belanden.
Tja, wat moet je met zulke signalen ...? Op zich lijkt een gedegen vooronderzoek me niet verkeerd. Zeker wanneer het jonge transgenders betreft. Het moet niet zo zijn dat iemand in een opwelling een onomkeerbare beslissing neemt en daar vervolgens zijn of haar hele verdere leven onder gebukt gaat. Temeer omdat uit recente cijfers een opvallende verschuiving in de populatie gegadigden voor een geslachtsverandering blijkt. Waren vroeger jongemannen die vrouw wilden worden in de meerderheid, de laatste jaren zijn juist meisjes die zich man voelen sterk oververtegenwoordigd. Het lijkt me een legitieme vraag hoe dat komt.
Aan de andere kant mag de ‘selectie aan de poort’ vanzelfsprekend niet op een afvinkprocedure of een scoringsformulier hangen. ‘Gefeliciteerd: u bent 65 procent man, dus u mag door!’ Maar zelfs als de eerdergenoemde trendbreuk vooral uit de toegenomen belangstelling en de lagere drempel voortvloeit - de wet van de grote getallen, zogezegd -, blijf ik die ontwikkeling met gemengde gevoelens beschouwen. Het is tegenwoordig wel érg gemakkelijk geworden om jezelf naar eigen smaak om te boetseren. Van liposuctie, een neuscorrectie of een borstvergroting naar een complete make-over is dan niet meer zo’n reuzenstap. Tel daarbij op dat we nog steeds in een mannenmaatschappij leven waarin vrouwen de lul zijn, en die trendbreuk is opeens een stuk minder onverklaarbaar.
Daarmee wil ik het leed van mensen die naar hun gevoel in het verkeerde lichaam gevangenzitten allerminst bagatelliseren. En niet alleen de klassieke ‘meisjes met een pikkie’, zoals een bekende transgender het ooit plastisch heeft verwoord. Maar er bestaat óók zoiets als body dysmorphic disorder. En zo’n onbestemd gevoel van onbehagen over het eigen uiterlijk verdwijnt niet automatisch na een paar operaties plus een hormonenkuur. Dáár zou zo’n psychologisch vooronderzoek zich op moeten concentreren, in plaats van op anekdotische banaliteiten zoals de vraag of Marina aka Marinus al in het kinderdagverblijf met autootjes had gespeeld. Zo’n vraag gaat niet over gender, maar over stereotypen. Overigens moet ik te zijner tijd óók op de divan wanneer ik m’n euthanasieverklaring wil verzilveren, als dat een troost is. Voel u als bonafide transgender, genderbender of non-binair dus vooral niet te snel persoonlijk aangesproken. En à propos: laat het weten wanneer u het over de gewenste aanspreekvorm eens bent geworden, dan schik ik me daar voortaan zo goed mogelijk naar. Met een beetje geluk zijn de gelederen dan weer gesloten eer de Poetins, Orbáns, Erdogans en geestverwanten eendrachtig iedereen die niet in hun bekrompen wereldbeeld past tot persona non grata hebben verklaard.
Wees in de tussentijd maar zuinig op uw zwaarbevochten vrijheid, en maak niet van iedere kriebelmug een roze olifant. En hou die voorraad mondkapjes ook nog maar even vast. Nu het in de politiek alle ballen op Rutte is en de meeste coronamaatregelen opgeschort zijn, partyt de vooralsnog ongevaccineerde spes patriae ongehinderd een vierde golf bij elkaar. Over Rutte en andere ballen gesproken: volgens de WHO draait het EK voetbal geheid op een superspreading event uit. Alweer zo’n stupide mannendingetje waar we met z’n allen de prijs voor betalen. Maar ja, is cultuur ...