Op de keper beschouwd is het maar goed dat er zoiets bestaat als een broeikaseffect. Tijdens zo’n ouderwetsche Hollandsche horrorwinter van weleer, die vijftigplussers zonder premature seniliteit zoals Mark zich vast kunnen herinneren, waren we anders geheid allemaal doodgevroren. Nu blijven de incidentele crepeergevallen vooralsnog beperkt tot anonieme slachtoffers van ons lucide volkshuisvestings- en asielbeleid. Maar dat kan veranderen, want terwijl de mussen geroosterd van de zonnepanelen tuimelen, schieten de gasprijzen richting stratosfeer. En wie plukt daar de vruchten van ...? Naast de fossiele energiebedrijven die datzelfde broeikaseffect hebben aangezwengeld onze Grote Denazificator Poetin.
Het is op z’n minst ironisch, om niet te zeggen absurd, dat de Oost-Europese Unie met de ene hand mondjesmaat de karige wapenvoorraden plundert om Zelensky in het zadel te houden, en met de andere met miljarden tegelijk de Russische invasie - pardon: vredesoperatie - sponsort. Als het navelstarende stelletje nietsnutten de opslagtanks had gevuld toen het gas nog te geef was, om de kraan subiet dicht te draaien zodra de eerste Russische soldaat één teen over de Oekraïense grens uitstak, zaten alle partijen nu in een héél andere situatie. Dan was de gasprijs gekelderd in plaats van vertienvoudigd, want in Russisch gas zijn zelfs de Chinezen niet geïnteresseerd. En hadden we Poetin wellicht met zachte drang naar de onderhandelingstafel kunnen terugvoeren. Nu is die halfhartige gasboycot een goudmijntje, aangezien de Russen per saldo driemaal zoveel geld vangen voor een kwart van de gebruikelijke hoeveelheid. Da’s kassa in het kwadraat.
Voor de goede orde: het voorgaande komt niet van een karpatenkaalkop uit de Ongehoord Nederland-stal, maar uit de koker van The Hague Centre for Strategic Studies. Het is dan ook een gotspe dat de reguliere publieke omroepen op gezette tijden een zwatelende deskundoloog laten opdraven om de verarmde burgerij op de mouw te spelden dat het sanctiebeleid een onverdeeld succes is.
Zeker: de Moskouse bevolking moet het zonder frietjes in de genationaliseerde McDonald’s-filialen stellen, heb ik begrepen. Maar Russen zijn wel ergere ontberingen gewend. Als ze daar iemand kwaad op aankijken, zal dat eerder flapuit Ursula zijn dan flapoor Vladimir. En als een waaghals wél z’n scheur opentrekt, heeft Poetin er een excuus bij om die dicht te plakken.
Met een beetje pech dwarrelt er misschien een geconfisqueerde Airbus of Boeing uit de lucht, bij gebrek aan onderhoud of westerse onderdelen. In dat geval hebben de Russen vast een heel arsenaal smoezen achter de hand, analoog die verdwaalde spreeuw die volgens de Slavische folklore MH17 fataal werd. Maar ik betwijfel of het überhaupt zover komt. Poetins Chinese bondgenoten zijn sterren in reverse engineering. Zo’n vriendendienst komt altijd van pas als je zelf op vergelijkbare vredesoperaties broedt. Op dit laatste front (no pun intended) heeft dat dolgedraaide jengelwijf van een Pelosi de onafhankelijke Chinezen in Taiwan een slechte dienst bewezen met haar controversiële bliksembezoek. De overkill aan botox en fillers is haar kennelijk naar de hoogbejaarde hersenpan gestegen. Er bestaat ook zoiets als botoxische vrouwelijkheid. Verschrikkelijk flauw natuurlijk, maar feit blijft dat de complete Chinese strijdmacht op scherp staat sinds dat malle mens koste wat kost een gesteunkousde platvoet neerpootte op het omstreden eiland. Voorlopig blijft het bij ‘oefeningen’, maar in die term heb ik sinds februari weinig fiducie meer. En wanneer in het allerergste geval de geblondeerde gorilla straks z’n triomfantelijke rentree maakt in het Witte Huis, kan-ie dat weleens goeddeels aan dit ongeleide projectiel hebben te danken.
Tel daarbij op dat EU-dissidenten openlijk met Poetin blijven flirten, en van het succes van die sanctiepakketten blijft geen spaan heel. Of het moet als middel zijn om je eigen bevolking uit te mergelen. Andere landen proberen linksom of rechtsom dapper tegengas te geven, maar de CEO van de bv Nederland zal het blijkbaar de ruftende reet roesten. Ben benieuwd wat hij op Prinsjesdag uit de hoge hoed tovert. Waarschijnlijk een brandstofsubsidie voor miljonairs, afschaffing van de bonusbelasting en gratis jachtvergunningen voor leden van het Koninklijk Huis (en ik maar denken dat Amalia de hare nodig had om zich de krolse hangbuikzwijntjes van het Amsterdamsch Studenten Corps van het lijf te houden).
Om het effect van die torenhoge gasprijzen een héél klein beetje af te vlakken, worden de kolencentrales naarstig opgestookt. Maar dat zet weinig zoden aan de dijk wanneer elders kerncentrales als voorschot op de goede afloop voortijdig uit bedrijf worden genomen. Misschien omdat er net over de Oekraïense grens eentje volcontinu op springen staat wegens een roekeloos partijtje Russische roulette.
Met de energietransitie wil het kortom nog niet erg. Temeer omdat de modale Nederlander liever in zijn/haar/hun eigen autootje of het vliegtuig stapt dan in de door groene stroom voortgestuwde trein. Al moet daarbij worden aangetekend dat die ondertussen vaker niet rijdt dan wel, als gevolg van de onophoudelijke personeelstekorten en stakingen.
Om het gebrek aan vooruitziendheid en daadkracht te camoufleren, heeft de regering van chronische zittenblijver Rutte de handen vol aan het promoten van schijnoplossingen voor schijnproblemen. Zo kunnen de echte misstanden onaangeroerd op de plank blijven liggen. De voortvarende manier waarop de fiscus vermeend misbruik van de kinderopvangtoeslag tackelde, staat in stuitend contrast met het tempo waarin deze skihutmuziekmonarchie de afgelopen decennia tot een vrijplaats voor belastingontwijkers is afgegleden. Die multinationale brievenbusjes zijn immers zo goed voor de werkgelegenheid.
De veelbezongen stikstofcrisis is een ander tekenend voorbeeld. Pas las ik weer zo’n ingezonden brief waarin de schrijver ‘stikstofbeleid’ met ‘klimaatbeleid’ verwart, als aanloop naar een oproep aan de oppositie om het kabinet op dit punt te steunen. Ongetwijfeld met de beste bedoelingen, maar trap er niet in. De VVD, als proletenpartij van de vierdubbele uitlaatpijpen, heeft sowieso niks met het milieu. En vergeleken met het broeikaseffect door de CO2-uitstoot is die hele stikstofheisa hooguit een voetnoot. Maar zo’n beetje alles, van voedselvoorziening tot bouwsector, loopt erop vast (maar met raceautootjes door de duinen scheuren moet dan weer wél kunnen).
Dat de Haagse politiek van deze bijzaak gretig de hoofdzaak maakt, komt wellicht mede doordat men op de vingers is getikt vanuit Brussel. De Natura 2000-gebieden komen namelijk her en der in de knel, omdat een teveel aan stikstof leidt tot een bodem die voor allerlei wilde planten te voedselrijk en te zuur is. Of de situatie in Nederland echt zoveel erger dan elders is, blijft voorlopig de vraag. Omringende landen zijn namelijk aanmerkelijk minder scheutig met hun stikstofcijfers, onder het beproefde motto ‘wat niet weet ...’.
Maar zélfs als Nederland ook op dit vlak onverhoopt wél de beerput van de beschaafde wereld blijkt, moet je onderscheid maken tussen natuurgebieden met een respectabele (voor)geschiedenis, zoals De Hoge Veluwe en De Peel (die op het moment van schrijven wordt afgefakkeld), en tekentafelnatuur die voornamelijk uit de gifgrond is gestampt om aan andere Brusselse luimen tegemoet te komen. Met als absoluut dieptepunt dat kaalgevreten dierenkerkhof aan de zoom van Almere, waar naast inheemse edelherten ook uit Polen geïmporteerde halfwilde paarden en namaakoerossen uit de nazistallen tot een collectieve hongerdood zijn veroordeeld door een kudde kortzichtige baardapen (m/v/i) met een mo-akte biologie.
Diezelfde baardapen en hun fellow travellers van de rodebroekenbrigade onderhouden nu met hun onverwoestbare kettingrokende Volvo’s een bedevaartspendeldienst op de Hoge Raad en de Raad van State. Ze hebben hoogstwaarschijnlijk toch niks beters te doen, met hun riante VUT-regeling en dito stulpje in het rustige groen, dat ze graag rustig en groen willen houden. Als gewezen ambtenaren kennen ze de weg en de spraak, en boertje en burgertje pesten is allengs tweede natuur geworden. Dat half Nederland straks op z’n Ter Apels met een lege maag in de buitenlucht kampeert, deert hen niet. Integendeel: als ze die stulpjes straks weer willen verpatsen, is de woekerwinst mooi meegenomen. M’n huisbaas, die zich op voorspraak van de VVD miljardair mag noemen, heeft in het volste vertrouwen in de uitkomst alvast een half dozijn Aston Martins voor z’n verzameling bijbesteld. Óók een aanwinst voor het milieu. Net als de privéjet waarmee het anderszins überwoke Amerikaanse popsterretje Taylor Swift de brievenbus aan het begin van haar oprijlaan leegt, wat haar naast al haar music awards ook de welverdiende titel van meest vervuilende beroemdheid heeft opgeleverd (Nederland is serieuze kanshebber voor die van meest vervelende).
De seniele heikneuters aan de Kneuterdijk zijn óók zeer te spreken over de nieuwe coronawet die Zijne Excellentie Kuipers op stapel heeft staan. Een noodtoestand op afroep met verregaande structurele bevoegdheden, al vindt de Raad van State die naar verluidt nog niet verregaand genoeg. Ik zag alweer het gevreesde woord ‘avondklok’ in mijn ooghoek opduiken. Als het zover komt, hoor je mij niet klagen wanneer een Maarten van Rossum in spe (de legeraanvoerder, niet de beroepsouwehoer) naar de Hofstad oprukt om wat oneigenlijk gebruikte percelen rijp voor herbouw te maken.
Typisch trouwens dat die piskijker in ruste ineens zo doortastend doet. Want tot nu toe kreeg deze waardige opvolger van nationale coronaclown Hugo eigenlijk bar weinig voor elkaar. Bijna twee miljoen boosters verdwenen in de chemischafvalcontainer, zonder dat iemand informeerde of er misschien nog liefhebbers waren.
Momenteel wordt, zo gaan de geruchten, weer een vaccinatieprogramma opgetuigd. Maar op grond van eerdere ervaringen geloof ik het pas zodra ik m’n prik te pakken heb. Van iemand die zowat vanaf dag één op de trainersbank heeft gezeten, had ik beter verwacht. Het lijkt bijna alsof de regering het bewust op een herhaling van zetten wil laten aankomen. En de ‘volksvertegenwoordigers’ in de Kamerbanken lijken vooral bezig met de vraag of ze daarbij zelf genoeg in de melk te brokkelen krijgen.
O ja ... onze ‘eigen verantwoordelijkheid’ ... was ik bijna vergeten. Terwijl je daar in televisiespotjes aan de lopende band mee wordt doodgegooid ... Wees gerust: ik heb nog een kast vol muilkorven van de vorige ronde. En zelftests prijken standaard op de boodschappenlijst.
Maar goed ook, want de twee (!) exemplaren die ik net als elk huishouden vorig jaar van de gulle overheid toegeschoven kreeg, bleken bij ontvangst defect. Wellicht nog een erfenisje van die megadeal met Sywert en z’n zelfhulptroepen. Uiteraard heb ik de bevoegde instantie daarvan per mail op de hoogte gesteld, met het verzoek om mij twee vervangende exemplaren toe te sturen. Ik kreeg zowaar vrijwel direct een reactie, opgesteld in het erbarmelijke bureaucraten-Bargoens dat aan communicatie-uitingen van de overheid eigen is. Met als strekking dat deze ‘actie’ helaas was afgelopen. De schrijver had vermoedelijk voorheen voor een andere ballentent de pr verzorgd.
Voor mij is zo’n stel blunderende baliekluivers vooral lachwekkend. Ik was al aangenaam verrast dat ik überhaupt antwoord kreeg: ‘alles is veel voor wie niet veel verwacht’. Voor mensen met een heel krap budget, die in deze dure tijden elke cent driemaal moeten omdraaien, is het een andere zaak. De prioriteiten van Rutte liggen evenwel elders. Zolang het de speculanten en Sywerts van deze wereld maar aan niets ontbreekt.
De vleesgeworden Verelendung gaat er graag prat op dat hij geen visie heeft. Maar daarmee doet deze Quote 500-zetbaas zichzelf tekort. Zijn eerste en enige doel in het leven is langer in het Torentje te blijven zitten dan God op Zijn troon. Weliswaar een miezerige en egocentrische visie, maar wél eentje die de bedenker als een maatkostuum past.
En ach, de visie van Poetin, die droomt van een Russisch Rijk dat zich tot en met Groenland uitstrekt, is tenslotte ook niet alles. Die van Ursula, die niet rust eer de Brusselse invloedssfeer tot Vladivostok is opgerekt, evenmin. Die gaan allebei, ieder op z’n eigen manier, letterlijk over lijken. Dan nog liever die gluiperige kruideniersmentaliteit waar Nederland in de Gouden Eeuw stinkend rijk mee geworden is. Nou ja, Nederland ... een selecte elite. Over de rug van een monddode massa uitgebuite arbeiders en slaven. Maar als je een draaikont met het geheugen van een prehistorische draaischijftelefoon bent, ben je zo’n detail de volgende dag alweer vergeten. En wanneer we weer helemaal terug bij af in onze plaggenhutjes en gaarkeukens zijn, kan FvD zichzelf met een gerust hart opheffen. Is er toch nog íéts waar we Rutte erkentelijk voor mogen zijn.