Een oud gezegde luidt dat je een stinkei niet hoeft op te eten om te constateren dat het bedorven is. Daarom heb ik het geruchtmakende livedebat waarin Zelensky met draaiende camera voor de jakhalzen werd geworpen, bewust aan mij laten voorbijgaan. Het schijnt weliswaar ‘goede televisie’ te zijn geweest, maar gezien mijn eerdere ervaringen met wat ze in deze contreien daaronder verstaan, is dat allesbehalve een aanbeveling. Bovendien was de schriftelijke samenvatting al onthutsend genoeg.

Vooropgesteld: natuurlijk is Zelensky een hork. Anders had hij het nooit drie jaar tegen de Prachtvent kunnen volhouden. En ja, een dankwoord aan het Amerikaanse volk als openingszet had beslist niet misstaan. Om maar te zwijgen van het obligate jasje-dasje voor de gelegenheid. Zulke vergrijpen tegen de etiquette verzonken echter in het niet naast de ongehoorde lompheid die de stabiele narcist en zijn schootrottweiler tentoonspreidden. Nog afgezien van alle vanuit het Kremlin ingefluisterde lulkoek die ze de dagen daarvoor in hercirculatie hadden gebracht, wat ze vervolgens weer glashard ontkenden. 

Het moet ieder weldenkend mens zonneklaar zijn dat Oom Dagobert en zijn sidekick naar het pijpen van Poetin dansen, exact op de maat. En dat die grondstoffendeal zonder veiligheidsgaranties uitsluitend een misselijkmakende poging was om een slaatje uit de opdeling van Oekraïne en de opheffingsuitverkoop van de NAVO te slaan. In Rusland vierde de voltallige Kremlinkliek (de oppositie is opgesloten of uitgemoord) meteen na de uitzending luidruchtig feest. Want na Oekraïne liggen binnenkort ook de Baltische Staten en misschien zelfs het complete Oostzeegebied voor het grijpen.

 

Slappe knieën

Terwijl zowat heel Europa verbijsterd reageerde, alsof ze het afgelopen jaar in coma op de ic hadden doorgebracht, nam onze eigen draaikont met defecte geheugenchip het dapper op voor z’n beschermheer, voor zolang dat laatste nog duurt. Dat hijzelf in een recent verleden had opgeroepen om koste wat kost Oekraïne te blijven steunen, was ‘m sedert z’n carrièreswitch blijkbaar ontschoten. En wat hij bedoelt met ‘wat Trump tot nu toe heeft gedaan’ is mij een raadsel, of het zouden alle premature concessies aan Rusland moeten zijn. Waar hij zijn bewering op baseert dat de VS nog steeds ‘totaal’ aan de NAVO en meer specifiek Artikel 5 gecommitteerd is evenzeer. Het is spijtig dat de uit een minder buigzame houtsoort gesneden Stoltenberg niet nog een jaartje is aangebleven, waardoor Rutte eerdere toezeggingen inzake een nieuwe functie elders niet kon waarmaken. Maar zoiets viel bij zo’n aartsfantast te verwachten. Misschien heeft-ie stiekem al naar een baantje bij de helpdesk van Elon gesolliciteerd voor het geval dat z’n huidige werkgever implodeert.

Uiteraard moet je het doen met wat je hebt, in casu met wie momenteel in het Witte Huis zetelt. Maar zo’n ongegeneerde U-bocht is zelfs voor een ongewervelde kras. Je modus operandi niet aanpassen aan gewijzigde omstandigheden is dom; bij het minste of geringste door de slappe knieën zakken het andere uiterste. Zeker als je bij voorbaat weet dat het niet bij die ene keer blijft. Anderzijds zijn prominente Republikeinen als Vance en Rubio Rutte voorgegaan.

Zonder mezelf op de borst te willen slaan, roep ik al vanaf dag één van die ‘speciale operatie’ dat het geen slimme zet is om Oekraïne met kunst-en-vliegwerk via de achterdeur de NAVO binnen te rommelen. Wie me niet gelooft, slaat er het archief maar op na. Sterker nog: het geleur met dat NAVO-lidmaatschap, gekoppeld aan het ongebreidelde EU-expansionisme, heeft Poetin waarschijnlijk tot de paranoïde alleenheerser helpen maken die nu tegenover ons in de loopgraven staat. 

 

Atoomparaplu

In de tussentijd heeft Europa, Nederland onder Rutte voorop, verzuimd om de eigen landsverdediging op orde te stellen. Met een harde confrontatie zónder Amerikaanse back-up in aantocht zijn ook op dit front de tournures niet van de lucht. Zelfs oud-provo Roel van Duijn flirt met het idee van een Europees kernwapenarsenaal. Op zich geen gek idee, om de militaire verhoudingen minder scheef te trekken wanneer we niet langer kunnen schuilen onder de Amerikaanse atoomparaplu. Maar dan zullen we wel op onze beurt uit het non-proliferatieverdrag moeten stappen. En een stemmetje in mijn hoofd fluistert dat het vast niet bij een EUxit blijft.

Ik stel voor dat we eerst onze munitievoorraden aanvullen. En misschien wat snelle patrouilleschepen van stapel laten lopen om onze internetkabels en windmolenparken te beschermen. Die zijn vast sneller klaar dan de nieuwe fregatten en onderzeeboten. Zulke dure praalschuiten zijn alleen maar geschikt om de koninklijke familie en het echtpaar Kelder naar veiliger oorden te vervoeren. Die betalen voor de verandering hun eigen overtocht maar. En niet te vergeten nog wat Leopard-tanks en Saab-straaljagers bijbestellen. Leuk opstekertje voor de Europese defensie-industrie. En in tegenstelling tot die peperdure JSF’s kunnen de Zweden ook van een stuk snelweg opstijgen als je vliegvelden zijn platgebombardeerd of gesaboteerd. Of de onontbeerlijke computertechniek het na een firmware-update laat afweten.

Hoewel ik meevechten geen goed idee vind en vond, snap ik niet waarom het voor de Amerikanen zo’n probleem is om anderhalf bataljon verspreid over Oekraïne te stationeren. Het hele idee daarachter is immers dat Poetin z’n droneregens en barrages met ballistische raketten wel uit z’n hoofd laat als hij het risico loopt z’n nieuwe vrienden te raken. Met zo’n ruggensteuntje kunnen de Europeanen met een redelijk gerust hart de grensbewaking voor hun rekening nemen. Wellicht is daarbij zelfs een glansrol voor de keurtroepen van de Faber-divisie weggelegd. Eindelijk weer eens een memorabele prestatie van een klein en kneuterig landje, waar de overheid er niet eens in slaagt om de eigen post tijdig te laten bezorgen.

 

Opperplutocraat

Ondertussen hongert Netanyahu opnieuw ongehinderd de Gazastrook uit. Mét de zegen van het Witte Huis, dat staat te popelen om uit de zwartgeblakerde puinhopen een tweede Monte Carlo te laten herrijzen. Je vraagt je af wat de opperplutocraat van de MAGA-maffia en z’n consiglieri bezielt. En bovenal waar het schip uiteindelijk moet stranden. Je hoeft geen ziener te zijn om te voorspellen dat hun verdeel-en-heerspolitiek de yanks nog zal bezuren. Want Poetin en Xi Jinping spelen op economisch gebied al jarenlang onder één hoedje. Dus als dit een poging moet voorstellen om China op het wereldtoneel te isoleren, dan schiet Trump zichzelf met z’n importheffingen, gebakkelei met de EU en vrijage met Poetin in de voet. Dan kan Alaska weleens het Oekraïne of Taiwan van de toekomst worden. En dan staat de VS er opeens alleen voor.

Uiteindelijk krijgt, aldus het grijsgedraaide refrein, elk volk de regering die het verdient en vice versa. Dus een ruzieachtig zootje narcistisch angehauchte, van elk greintje fatsoen gespeende en niet al te nozele smombies, met een chronische verslaving aan views en likes en een heilig geloof in alles wat op de door algoritmen aangestuurde ‘socials’ beweerd wordt, is blijkbaar het beste bediend met een wereldleider met steeds dictatorialere trekjes. Die stompzinnigheid tot genialiteit, handjeklap tot diplomatie en navelstaren tot dagtaak verheven heeft.

Maar feitelijk is er niets nieuws onder de zon. Met dergelijke figuren hebben we in het Avondland, waar de nacht zoetjesaan over neerdaalt, ampel ervaring. En zolang Henk, Ingrid en hun koters maar hun bord vreten plus hun portie voetbal, Netflix en appjes voorgeschoteld krijgen, maakt het hun weinig uit wie de scepter zwaait en waar.