Na carnaval verdwijnen de clownspruiken en feestmutsen in de mottenballen of de opruiming. Ik vrees daarom dat Dilans dagen in de politiek zijn geteld. Rouwig hoeven we daar niet om te wezen. Nadat ze via haar schutterige optreden tijdens de verkiezingstournee Wilders de overwinning had toegespeeld, wilde ze eerst niet met hem in één kabinet. En toen opeens weer wél, en vervolgens uitsluitend als buitenboordmotor. Maar alleen als Pieter óók op de monsterrol stond.
De andere runner-up bedankte na ampel beraad voor de eer. Per appje, na eerst de voltallige pers persoonlijk te woord te hebben gestaan. Nota bene met behulp van een van informateur Plasterk gebietste dienstauto. Allemaal niet wat je noemt zorgvuldig en bevorderlijk voor het vertrouwen. Resultaat van deze eindeloze soapopera voor dilettanten is dat het demissionaire kabinet in de verlenging alsnog aankoerst op de volle vier jaar. Terwijl Geert, blijkens z’n gestage opmars in de peilingen, bij de eerstvolgende gelegenheid in z’n eentje moeiteloos een meerderheidskabinet kan formeren. Want die wordt, net als Trump, door z’n trouwe volgelingen sowieso nergens op afgerekend. In het allerergste geval vraag ik asiel aan in Noord-Korea of Iran.
Ondertussen loopt Rutte IV in TGV-vaart leeg. Kale kwakzalver Kuipers moest afhaken wegens long covid. Sindsdien ontbreekt van hem ieder spoor. MinFin Kaag bleek zich, met al die huisbezoekjes van vurige bewonderaars, veiliger te voelen in de Gazastrook. En nu lijkt de naamgever er zelf eveneens de brui aan te willen geven. Niet om ten langen leste zijn belofte om voor de klas te gaan staan in te lossen, maar teneinde het stokje van Stoltenberg over te nemen als secretaris-generaal van de NAVO.
Kennelijk zijn geen geschiktere kandidaten voorhanden, en dat voorspelt weinig goeds. Zodra ik dit vernam, overwoog ik mij stante pede in een levenseindekliniek te laten opnemen. Houd ik m’n hemelvaart tenminste een béétje in eigen hand. Want combineer dit vooruitzicht met de laatste lichting tirades van Trump, wiens tegenstander als presidentskandidaat wellicht al vóór de officiële verkiezingsuitslag aan ouderdomskwalen is bezweken, en het is duidelijk dat ons hier bange dagen te wachten staan. Wanneer Poetin aanstalten maakt om daadwerkelijk het hele continent plat te walsen, onder begeleidend applaus vanaf de eretribune, wed ik dat Mark al vóór het eerste kanonschot in de koninklijke speedboot of het sloepje van z’n buddy is gevlucht. Want hoe die ‘prachtvent’ met z’n tegenstanders omspringt … En achteraf heeft-ie daar geen actieve herinnering aan: de enige garantie die ik inzake zijn kwalificaties als adjudant durf te geven.
Over adjudanten gesproken: ik snap trouwens niet waarom Pieter en Geert niet door één deur kunnen. Pieter liet, enigszins tot mijn teleurstelling, al bij voorbaat weten te willen regeren over rechts. Me dunkt dat hij op zijn wenken bediend is. Bovendien behoren ze tot dezelfde behoudende bloedgroep, die ik bij gebrek aan beter ‘rechts denken, links verdienen’ heb gedoopt (terminologisch blijft het behelpen, want je bent tegenwoordig conservatief als je tot voor kort als vooruitstrevend te boek stond). Dus enerzijds geen onbetaalbare boodschappen en huurhuizen waarvoor je een hypotheek moet afsluiten, en lief zijn voor bejaarden en andere improductieven. Maar anderzijds ook niet te veel bruin op straat. En al helemaal geen geleuter over genderkwesties, dierenrechten en standbeelden uit de periode toen Nederland nog een geduchte zeemacht met een waaier van wingewesten was, in plaats van een uit zijn voegen barstend dijkdorp met anderhalve aftandse mijnenveger die schilderachtig op een zandbank ligt weg te roesten. Of liever gezegd weg te rotten, want die krengen zijn meestal van hout. Kortom: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
À ce propos: zelfs qua coiffure doen beide heren, met hun opzichtig geblondeerde kuifjes, nauwelijks voor elkaar onder. En wat tot slot dat gemarchandeer over de Grondwet betreft: het sop is de kool niet waard. Ten eerste omdat een rechter maar hoogstzelden aan die Grondwet mag toetsen. Bovendien gaat zowat elk artikel vergezeld van de bepaling ‘behoudens bij de wet gestelde beperkingen en uitzonderingen’ of iets van dien aard.
En daar zit ‘m de kneep, zoals oud-staatsraad Van Ettekoven verklapte voor hij het voorzitterschap van de Afdeling bestuursrechtspraak verruilde voor de zonnige Antillen. Want om zulke beperkingen nader in te vullen, heb je geen tweederdemeerderheid nodig: een meerderheid volstaat. Dus die Grondwet gaat onze huid niet redden als het tot een vogelvrijverklaring van moslims of transgenders of een vogelgrieppandemie komt.
Terwijl de natuur medio februari al stilaan ontwaakt, sterft het openbaar vervoer dat mensen uit hun auto moest krijgen een stille dood. Als je iets wilt bereiken, pak je tegenwoordig de trekker. En het ene na het andere plan om de woningnood aan te pakken kampt met nóg meer vertraging dan de storingsgevoelige Intercity direct, met dank aan de Mel Gibson van de stikstof. Extinction Rebellion had misschien tegengas kunnen geven, maar daar heeft men momenteel de handen vol aan soepbekers en knuffelterroristen. Het enige komische aan deze polderkolderaffaire is dat de renovatie van het Binnenhof evenmin aan een nominatie voor een bouwstop ontsnapt.
Geen wonder dat de burger (PVV-achterban uitgezonderd) helemaal geen fiducie meer heeft in de politiek. De barometerstand blijft verontrustend onder de 25% steken. En terwijl de dames, heren en (mag dit nog?) interseksuelen politici als een stel straatschoffies op het Binnenhof liggen te matten, schieten authentieke straatschoffies als het zo uitkomt elkaar en/of wat omstanders overhoop. Burgermoeder Femke heeft al een oplossing paraat: simpelweg alles legaliseren. Maar dat gaat ‘m niet worden, in het domein van Nutri-Score, plastictoeslag en suikertaks - een onderwerp waarop ik binnenkort hoop terug te komen.
Het meest treurigstemmende bericht van de afgelopen dagen ging over een hoogbejaarde man van halverwege de negentig, die op z’n scootmobiel van de steunkousen was gereden en gekidnapt door gajes van de allerergste soort. Vervolgens werd hij door dit laffe drietal gedwongen om z’n pinpas en pincode prijs te geven. Kan het nog erger …? Jawel: in dit illustere gezelschap bevond zich een vrouw. Dít is de realiteit anno 2024. Ga daar maar eens diep over nadenken, met het plaatsvervangend schaamrood op de kaken. Indien we ons uit deze bodemloze beerput naar boven weten te worstelen, worden we het vast ook wel over de Grondwet, stikstof, bestaanszekerheid en - dé carnavalshit van 2024 - asielzoekers eens.