The Great Dictator is terug, gekker dan ooit. Dikke pech voor de mensen die hadden verwacht bij z’n rentree een Milders-epigoon in het Witte Huis aan te treffen. Donald Grump komt een stuk dichter in de buurt. Behalve de nodige handelsoorlogen met vrienden en vijanden her en der heeft-ie ook nog wat fysieke confrontaties voor de buitenwereld in petto. 

Allereerst natuurlijk met de kwaadaardige krachten die hem vier jaar eerder de eerlijk verdiende zege hadden ontroofd. En verder met Denemarken, Panama, Mexico en desnoods de Canadezen erbij als het op een vijandige overname van Groenland en het Panamakanaal uitdraait. Ik denk dat ze zelfs in het Kremlin zijn geschrokken van de daadkracht die Donnie al vóór zijn comeback aan de dag legt.

Zuckerberg - nomen est omen - ging subiet voor de Supreme Leader op de slappe knietjes, en stripte de na wat gedoe over eerdere verkiezingscampagnes en de coronapandemie opgetuigde moderatie gedienstig tot op het bot. Dus op Facebook, Instagram en WhatsApp is het binnenkort net zo’n gezellige boel als op X, waar de grote baas - toch al niet het meest stabiele genie in circulatie - zich reeds eerder tot het MAGA-evangelie bekeerde. En als Elon van Ursula niet de vrije hand krijgt, stappen de States uit de NAVO, liet Trumps adjudant Vance doorschemeren.

 

The Real Donald

Ook wat de NAVO as is betreft, zet The Once and Future President hoog in, door meteen naar de vijfprocentsnorm op te schalen. Dat kan best nog lastig worden, want die wordt zelfs in de VS momenteel bij lange na niet gehaald. Maar Trump heeft zoals eerder gebleken weinig boodschap aan de realiteit. Of het moet de alternatieve van eigen makelij zijn.

Dat onze Rutte, met z’n rubberen ruggengraat en jongdementiesymptomen, de aangewezen persoon is om The Don in het gareel te krijgen, lijkt me betwistbaar. Typerend is dat de secretaris-generaal direct na de bekendmaking van de verkiezingsuitslag schielijk op bedevaart naar Florida vertrok teneinde de schade enigszins te beperken. Het moet een ontroerend weerzien zijn geweest. De foto waarop beide heren voor de camera handen schudden, spreekt boekdelen. De obligate grijns aan gene zijde doet nogal geforceerd aan. Sterker nog: het lijkt wel alsof Trumps hoofd met behulp van AI op de torso van een ondergeschikte is geplakt, die even voor stand-in moest spelen omdat The Real Donald dringender bezigheden had dan Mark en diens speelgoedsoldaatjes.

 

Vrijheid blijheid

Waar het extra geld voor defensie vandaan dient te komen, is een goede vraag. De bovengemiddelde prijsstijgingen raken de burger hard in de portemonnee, en de overheid is daar grotendeels debet aan. Enerzijds met een stortvloed aan treitertaksen op alles wat het leven dragelijk maakt. Zoals drank, tabak en suikerhoudende dranken en spijzen, logischerwijs zonder coulance voor alcoholvrije en lightvarianten. De corresponderende gezondheidswaarschuwingen zijn in de maak. 

De huurverhogingen tikken eveneens nieuwe hoogterecords aan, ondanks alle plichtplegingen aan het topic bestaanszekerheid in het regeerprogramma. En qua huurprijzen behoorde Nederland al tot de Europese top. Ook voor het boodschappenkarretje in de supermarkt en de gezondheidszorg betaalt de Nederlander de hoofdprijs. In weerwil van het soms letterlijk levensbedreigende medicijnentekort, dat in de hand wordt gewerkt doordat zorgverzekeraars de hand op de knip houden. Het is dus een raadsel waar dat geld blijft kleven. Vermoedelijk eerder in de overhead dan op de salarisstrook van de apothekersassistenten. Alweer zo’n dure erfenis van decennialange neoliberale vrijheid blijheid. 

Het huidige kabinet, dat het over een andere boeg zou gooien, staat erbij en kijkt er schaapachtig naar. Aangezien topverdieners en multimiljonairs belasten nog altijd taboe schijnt te zijn, zullen de kleine luiden wel weer voor de openstaande rekening opdraaien. Kortom: niets nieuws onder het Wilderse zonnetje, dat overigens nog steeds op zich laat wachten.

 

Macht versus onmacht

Weet u wat Nederland is, in een notendop? Nederland is het land waar incompetentie en broddelwerk tot prestatienorm zijn verheven. Waar munt slaan uit schaarste en/of andermans (m/v/i) misère als het nec plus ultra van goed ondernemerschap geldt. Waar op de arbeidsmarkt niet telt wat je kunt, maar wie je kent. 

Nederland is het land waar mensen met een zwemdiploma plus een cursus handlezen het tot topposities in het bedrijfsleven of bij de overheid schoppen. Het land dat aan de lippen van Johan Derksen hangt en Johan van Veen straal negeerde. Het land waar een notoir kindermisbruiker kerkenraadslid of kleuterleider kan worden, een gebotoxte nitwit de spreekbuis van een omroep, en een gesjeesde geschiedenisleraar met 4 kilobyte werkgeheugen minister-president. Nederland is een schurftige straatkat met de airs van een Siberische tijger. In de woorden van wijlen Jan Cremer: een ons kont in een pond broek.

Nederland is het land waar voor alles regeltjes zijn. Waarmee officieus de hand wordt gelicht als je Schiphol, Ziggo of Tata Steel heet. Het land waar je belasting betaalt over geld dat je nog moet verdienen. Behalve als het met bakken tegelijk uit de hemel neerdwarrelt: dan betaal je nagenoeg niets. Het land waarin de overheid feitelijk niet aansprakelijk is voor eigen falen, of dat nou de uitvoering van de sociale zekerheid betreft of de aanbesteding van een bouwproject. Zodat de verantwoordelijken kunnen blijven zitten of een andere sinecure toebedeeld krijgen, terwijl de burger mag dokken of bloeden. Zó makkelijk is het namelijk, zoals de Toeslagenaffaire genoegzaam uitwees, zolang het puur een kwestie is van macht versus onmacht.

 

Boemerangeffect

Niet overtuigd …? Als ú één dag te laat bent met het betalen van een rekening, een aanslag of een boete namens Zijne Majesteit of een van zijn anonieme slippendragers, staat de deurwaarder op de stoep. En als het tegenzit de politie. Zo dapper zijn onze dorknopers wel, zolang het niet om een vuurwapengevaarlijke drugscrimineel of iets van die orde van grootte gaat. Ook in de voormalige koloniën stonden onze schuttersputters hun mannetje, op voorwaarde dat de tegenstander het hooguit met speren moest stellen. Toen op eigen bodem de Blitzkrieg losbarstte, was het na vijf dagen schluss (toentertijd waren we óók ietwat traag geweest met herbewapenen).

In het omgekeerde geval, wanneer u geld tegoed hebt van een overheidsinstantie of eindeloos op een officiële reactie op uw verzoek- of bezwaarschrift wacht, zijn de kaarten heel anders geschud. Dan is een fatale termijnoverschrijding opeens een futiliteit. En als u eigenhandig voor incassobureau denkt te kunnen spelen, komt u geheid van een koude kermis thuis. Er zijn nota bene slachtoffers van de Toeslagenaffaire die jaren na dato hun eigen kroost nog niet hebben weergezien. Laat staan het geld dat ze van overheidswege onder valse voorwendselen afhandig was gemaakt. U kent het gezegde wel: iets met laaghangend fruit. Vele kleintjes maken één grote.

Helaas geldt dat niet voor dit kruideniersland par excellence als geheel. Dus als het Marks opvolger tegen Donald wordt, vrees ik dat de krachtmeting al ruim voor het eind van de eerste ronde is beklonken. Je kunt dat als grof onrecht beschouwen of als een koekje van eigen deeg. Het boemerangeffect: de bully uit groep 1 die op zijn beurt wordt afgetuigd door een vechtsportfanaat uit de bovenbouw. Wie sinterklaas speelt over de rug van degenen die het minst in de chocolademelk te brokkelen hebben, moet niet zeuren als het (voor zo lang het duurt) machtigste land ter wereld de factuur voor de American Dream doorschuift naar praatjesmakers die als het erop aankomt nog geen deuk in een pak margarine kunnen meppen.