Naar verluidt ging een of andere hardcore-intifadafanclub in Berlijn - passende locatie, dat dan weer wel - met de koektrommel rond om de massaslachting van 7 oktober te vieren. Als dat verhaal klopt, mogen ze in die kringen niet klagen dat Israël hun als tegenprestatie een misbaksel van eigen deeg serveert. Waarbij allesbehalve wordt beknibbeld op de portiegrootte. Toch had het president Herzog gesierd als hij in de openingstoespraak van het Holocaustmuseum was teruggekomen van zijn standpunt dat hij geen onderscheid maakt tussen Hamas en het gros van de Palestijnen. Dit gebrek aan nuancering is, in beide kampen, nu precies het probleem. Alle Palestijnen heulen met Hamas en elke willekeurige Jood heet Netanyahu.
Even recapituleren: op een joodse feestdag trok een stoet halalninja’s de grens over om zonder concrete aanleiding een stel argeloze kibboetsbewoners en festivalgangers uit te moorden. Vrouwen, kinderen en vredesactivisten incluis. Dat festival stond nota bene in het teken van vriendschap, liefde en vrijheid, en daar hebben de door Iran gesponsorde fundi’s niet zoveel mee. Orthodoxe kolonisten evenmin, trouwens. Ik maak me sterk dat de daders bij voorbaat hadden ingecalculeerd wat de reactie zou zijn. Erger nog: zowel vriend als vijand was verbijsterd dat het Israëlische leger zo traag in actie kwam, aangezien de inlichtingendiensten de snode plannen ruim van tevoren op de radar hadden.
Toen Netanyahu en de zijnen eindelijk van de synagoge naar het commandocentrum waren gesloft, viel van terughoudendheid weinig meer te bespeuren. Met als gevolg dat inmiddels 95 procent van de Gazastrook is platgegooid, en tegenover iedere uitgeschakelde Hamasstrijder meerdere, zo niet tientallen, dode kinderen en vrouwen worden bijgeboekt op de balanspost ‘collateral damage’.
Dat Hamasstrijders weinig boodschap hebben aan mensenlevens, hetzij Israëlische, hetzij Palestijnse, is nog geen geldige reden om ze in bloeddorstigheid te overbieden. Laat staan om meteen maar in één moeite door hun joodse pendanten de vrije hand op de Westoever te verlenen. De bewering dat elke Palestijn, jong of oud, een potentiële terrorist is, groeit dusdoende tot een selffulfilling prophecy uit.
Het heeft er dus veel van weg dat beide partijen bewust hebben aangestuurd op een bloedbad van ongekende schaal, en letterlijk over lijken gaan om hun punt te maken. Dat Hamas een terreurgroep pur sang is, zal geen zinnig mens bestrijden, de van haar voetstuk gekukelde klimaatautist Greta Thunberg uitgezonderd. En grootvizier Erdogan uiteraard, onder wiens bezielde leiding Ankara zich ontpopt als het nieuwe Kaboel.
Wat Netanyahu en consorten bezielt, is een vraag die zich lastiger laat beantwoorden. Naast het streven om een Hebreeuwse cover van de Endlösung naar een toptienplaats in de hitlijsten te bombarderen, speelt wellicht mee dat de Israëlische Berlusconi hoopt op deze manier straffeloos met een dossier vol corruptieschandalen weg te komen. ’t Is maar net hoe je je prioriteiten stelt. Het resultaat is dat vrede en een duurzame (tweestaten)oplossing verder weg zijn dan ooit. Dat wordt er btw niet beter op als een stel doorgedraaide PLO-sympathisanten losgaat op Lenny Kuhr.
Misschien moeten we de heer Akwasi maar vragen om zijn kickboksoutfit weer eens uit de kast te halen. Zwartepieten is immers meer trending dan ooit. Na de weerzinwekkende aanslag tijdens een popconcert in een voorstad van Moskou wezen de prachtvent en zijn kornuiten in eerste instantie met het beschuldigende vingertje naar Oekraïne. Niettegenstaande het feit dat de verantwoordelijkheid allang door IS was geclaimd.
Nu hangt deze haatbaardensociëteit per definitie de piratenvlag uit wanneer ergens onschuldig bloed is vergoten. Als ik me wel herinner, hadden ze indertijd ook de Utrechtse tramschutter met terugwerkende kracht ingelijfd. Een soort erelidmaatschap, als het ware: het jihadistische equivalent van een bewijs van goed gedrag.
Als de strekking moet zijn dat elke randdebiel met een embryonaal moreel besef welkom is om zich bij dit genootschap van gelijkgezinden aan te sluiten (wat ook voor diverse uit voortijdig aan de moederschoot ontrukte probleempeuters samengestelde studentencorpora geldt), zal ik dit natuurlijk niet tegenspreken. Maar dat een stel Oekraïense patriotten met een met wapens volgestouwd busje ongehinderd naar Kiev naar Moskou weet te karren, klinkt op z’n zachtst gezegd weinig plausibel. Zelfs toen bleek dat de daders uit Tadzjikistan kwamen en tot de verbeelding sprekende namen als Moechammadsobir droegen, bleven de beroepshuichelaar en z’n entourage over westerse complotten doorfantaseren. Benieuwd of de modale Moskoviet ook deze doorzichtige schwalbe van z’n Führer voor zoete koek slikt.
Aan de andere kant is het evenmin erg geloofwaardig dat Poetin de hele tragedie zelf in scène zou hebben gezet. Met het oogmerk de animo voor z’n vredesoperatie (die na z’n verrassende herverkiezing opeens wél oorlog mag heten) op te krikken, zoals Kiev per kerende post snedig terugkaatste. Een aanslagpoging die op de valreep door de Helden van Volk en Vaderland werd verijdeld, was daartoe in alle opzichten doeltreffender geweest.
Niet alleen naar mijn mening lijkt het erop dat Poetins oud-collega’s bij de inlichtingendiensten hebben zitten pitten. Wat wederom een raakvlak met de gang van zaken op 7 oktober vormt. Al gebiedt de eerlijkheid daaraan toe te voegen dat gewelddadige extremisten zelden verlegen zitten om een excuus om zich aan willekeurige slachtoffers te vergrijpen. Dus veilig ben je feitelijk nooit. Het is een geruststellend idee dat je als beschaafde wereldburger de buffer mag zijn tussen bekeerde draaideurcriminelen zonder een greintje relativeringsvermogen en fascistoïde pyromanen voor wie het verschil tussen meningsuiting en botte vernielzucht te hoog is gegrepen.
Gelukkig hebben wij in Nederland vooralsnog gewichtiger zaken aan ons hoofd dan terrorisme. Zoals de vraag waar het geld om Ingrid en Henk in de watten te leggen vandaan dient te komen. De deugacademie van Bregman. Of je als Eau de Baudet-aficionado, Biblebeltgrefo of grachtengordelgembertheemuts je koters mag laten vaccineren tegen kinkhoest en mazelen, weer helemaal terug van weggeweest. En last but not least het dilemma of een ‘transvrouw’ wel thuishoort in het nationale damesteam. Let wel: we hebben het niet over de estafetteploeg, de Miss World-verkiezing of het vrouwenvoetbal, maar over darten. Laat ik het erop houden dat ik de steen des aanstoots op een groepsfoto van het viertal niet in één oogopslag wist te traceren.
Maar ik word een dagje ouder, tenslotte. En dartsters zijn stoere meiden. Je zou bijna denken: als gewezen kerel (nog daargelaten of zo’n etiket de lading wel dekt) val je in een gezelschap van getatoeëerde zwareshagrooksters niet zo gauw uit de toon. Ik snap ook niet direct waarom zo iemand een oneerlijke voorsprong zou hebben. Of schuilt toch waarheid in de aloude dooddoener dat vrouwen qua richtingsgevoel gemiddeld genomen lager scoren dan mannen?
Enfin: ook dit soort problemen lost zich vanzelf op zodra de geestverwanten van Poetin of andere hardliners hier goedschiks of kwaadschiks de macht grijpen. En tegen alle benepen betweters die voor zichzelf het alleenrecht op vrijheid reserveren, zou ik willen zeggen: geniet maar van het lentegevoel zolang het nog kan. Want het klimaat gaat ongestoord naar de knoppen, de vogelgriep in mensengedaante staat in de steigers en Moskou is dichterbij dan u denkt.