Freeriders

08-04-2024

Verzint eindelijk iemand een praktisch initiatief om de bevolkingsaanwas in de wieg te smoren, mag het alwéér niet van de overheid … De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit stak een spaak in het wiel van de zelfsabotageacties bij Babboe, huisleverancier van kamikazebakfietsen aan Ekoplaza-habitués in Oud-Zuid. Per saldo misschien maar goed ook, want juist het geviseerde bevolkingssegment staat op de nominatie om uit te sterven. Milieubewuste hogeropgeleiden zijn zuiniger dan ooit met hun zaadjes en eitjes. Terwijl het profanum vulgus er lustig op los blijft fokken, zonder consideratie met de onheilspellende onweerswolken aan de politiek-militaire horizon en onze uitgeputte planeet.

Blijkens actueel onderzoek wordt de sociale afstand tussen Ons Soort Mensen in hun grachtenpandjes en Vinex-villaatjes en de uitkeringstrekkers en maaltijdbezorgers in de achterstandswijken sowieso almaar groter. Ook al is de inflatie inmiddels zó hoog opgelopen dat naast Henk en Ingrid ook Herman en Irene zich bedreigd voelen in hun bestaanszekerheid. Anders had Pieterman nooit een PVV-surrogaat voor Volvorijders van de grond kunnen tillen. Alleen al daarom is het een memorabel feit dat roomblank Blaricum en de kopvoddige Schilderswijk elkaar vinden in hun argwaan jegens vaccinatie. Met name waar het de Felices, Finns en Fatima’s in aanbouw betreft. 

Dat het vertrouwen in overheidsmaatregelen in de vaderlandse banlieues naar nóg peillozer diepten is gekelderd dan elders, is triest, maar begrijpelijk. Daarentegen doet het potsierlijk aan dat zo’n parttime superfood-influencer of trophy wife uit het BN’er-circuit, die vanachter het stuur van haar hybride SUV onverwijld de Kinderbescherming laat opdraven wanneer deze of gene onverlaat binnen een straal van 500 meter van het schoolplein een fossiele peuk opsteekt, haar onbespoten oogappel willens en wetens aan kinkhoest laat creperen. Alsof Staphorst een slippertje maakt met Bloemendaal. 

 

Oordeelsvermogen

De ellende die de meest recente polio-uitbraken onder het bevindelijke volksdeel hebben aangericht, is de millennialgeneratie allang vergeten. En uitgerekend nu het er weer om gaat spannen, met de coronapandemie nauwelijks achter de knopen, geeft het zogenaamd hogere risico op autisme bij de absurd overbezorgde opvoeders de doorslag. Dat dit laatste een non-argument is, gestoeld op ondeugdelijk en bevooroordeeld onderzoek, is ieder welingelicht persoon ondertussen bekend. Vermoedelijk hebben de biologisch-dynamische sterrenmixthee en etherische oliën hun tol geëist van het oordeelsvermogen. En wat dat autisme aangaat: zou dat niet eerder iets erfelijks zijn …?

Op zich bestaat nog geen aanleiding voor blinde paniek wanneer de incidentele betweter of kwezel op de antivaxertoer gaat. De klasgenootjes die wél gedwee hun prik hebben gehaald, voorkomen dat het virus vaste voet aan de grond krijgt. Maar zodra de vaccinatiegraad onder de kritische grens daalt, is het oppassen geblazen. Zoals onlangs bij die mazelenuitbraak in de regio Eindhoven bleek. 

Ondertussen blijft de demissionaire malloot Maarten van Ooijen, met z’n mallotige outfits, dapper downplayen. In schrijnend contrast met de voortvarendheid die dit heerschap op andere beleidsterreinen tentoonspreidt. Wellicht om niet z’n nóg godvrezender mannenbroeders ter rechterzijde voor het hoofd te stoten. Datzelfde kunstje had meesteroplichter Mark ten tijde van lockdowns en avondklok geflikt om de Van der Staaijen van deze wereld en de volgende te paaien. Je weet niet hoe je de mensen nog eens nodig kunt hebben, om Nescio te quoten. Is het niet voor een Kamermeerderheid, dan wel voor een baantje in het onderwijs, of een topfunctie bij de NAVO. Of een goed woordje voor de Hoogste Rechterstoel.

 

Zelfbeschikkingsrecht

Ik ben geen voorstander van vaccinatiedwang, voor alle duidelijkheid. Wat volwassenen doen en laten, moeten ze binnen de grenzen van het redelijke vooral zelf weten. Je kunt je echter afvragen in hoeverre dat zelfbeschikkingsrecht ook voor heel prille minderjarigen geldt. Niet in de laatste plaats omdat dit recht in de praktijk wordt uitgeoefend door hun ouders. Dus die bepalen of hun kind een polioprik krijgt of het risico loopt om voor de rest van z’n miserabele leven in een rolstoel te belanden. 

Natuurlijk mag de overheid niet álles in loco parentis gaan bedisselen. Maar als je doorschiet in het andere uiterste, raak je uiteindelijk verzeild in Ruinerwold. Niet echt een logische zet van een staatssecretaris die geen middel onbeproefd laat om te voorkomen dat de volgende generatie de slechte gewoonten kopieert van de vorige.

Dat het puur theologisch bezien brandstapelwaardig is om te beweren dat je een almachtig opperwezen kunt aftroeven met een spuitje, heb ik me al eerder laten ontvallen. En indien het de Allerhoogste behaagt om het tijdens beide zondagse kerkgangen gestaag te laten plensregenen, blijft de paraplu volgens diezelfde redenering voortaan thuis.

 

Klaplopers

Tot op heden bleef de schade beperkt, maar dat kan zoals gezegd snel veranderen. In de tussentijd liftte de incidentele dissident mee op (als ik het zo mag formuleren) de voorzienigheid van de anderen. Iemand die, zonder zelf een bijdrage te leveren, ervan meeprofiteert dat de meerderheid wél binnen de lijntjes kleurt, staat bekend als freerider. 

Zulke klaplopers kennen we ook in het fiscale domein. Als elke kosmopolitische erfgenaam van een uilenzeik-imperium netjes zijn of in dit geval haar belastingsteentje zou bijdragen, hoefde de fiscus niet fulltime fictieve fraudeurs achter de vodden te zitten om de staatskas kloppend te krijgen. Dan hadden de gedupeerde toeslagenouders genoeg geld overgehouden om al hun boodschappen af te rekenen. Waardoor de supermarkten hun prijzen minder hadden kunnen verhogen, enzovoort … Per saldo nettowinst voor (bijna) iedereen. 

Toch lijkt onze onvolprezen overheid vooralsnog niet happig om wanbetalers uit de eredivisie aan te pakken. Men zuigt liever, zoals dat vandaag de dag heet, laaghangend fruit tot de laatste druppel leeg. 

 

TikTok-orakels

Wetgeving die zichzelf (soms met de beste bedoelingen) in de staart bijt, is een bekend fenomeen. Dankzij de navelstarende visie van de Autoriteit Persoonsgegevens loopt menig plan om internetfraude en telefonische oplichting aan de kaak te stellen stuk op de privacywetgeving. Waardoor eenieder verzekerd is van z’n dagelijkse portie spam bij de ochtendmail en callcenter-telefoonterreur. Paradoxaler kan het haast niet.

Een ander voorbeeld van een beschermingsmaatregel die een eigen leven ging leiden, betreft het retourrecht bij aankopen in webwinkels. Klanten laten een half kledingmagazijn op zicht aanrukken in alle kleuren en maten, en sturen alles wat niet goed past of tegenvalt ongegeneerd terug. Veelal op kosten van de verkoper. Vaak worden de geretourneerde spullen vernietigd, en de bonafide koper betaalt indirect mee. Nu steeds meer onlineshops een punt achter zulke praktijken willen zetten, ook om de overbelaste en onderbetaalde bezorgdiensten te ontzien, is de wereld te klein. 

Als het geleverde gebreken vertoont, of de bestelde blauwe bloemetjesjurk in maat 44 bij ontvangst een pimpelpaars huispak blijkt dat zelfs uw jongste te krap zit, mag u verwachten dat de leverancier coulance betoont. Maar als u te lui bent om het meetlint te pakken en gemakshalve elke leverbare confectiemaat aanvinkt, is dat voor eigen rekening. Althans, dat lijkt mij redelijk.

Wat ik eigenlijk zeggen wil: als we allemaal behalve ons particuliere kortetermijnbelang ook het grotere plaatje voor ogen blijven houden, maken we het met z’n allen voor z’n allen veel makkelijker. Zonder dat wetgever en rechter overuren hoeven te maken, met alle ongewenste neveneffecten van dien. ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt …’ vormt vanouds een gezond uitgangspunt. Helaas is kennis van de klassieken onder de alwetende TikTok-orakels van nu veeleer sluitpost dan kernkwaliteit.