Je kunt van Netanyahu en z’n handlangers zeggen wat je wilt, maar niet dat ze niet van doorpakken weten. Nadat ze zowat de hele Gazastrook hadden platgegooid (Poetin zou zeggen ‘gedenazificeerd’), verleggen ze hun aandacht stapsgewijs noordwaarts. In het kielzog van een collectieve wake-upcall voor het grondpersoneel hebben ze meteen maar de hoogste baas van Hezbollah te grazen genomen. Je mag je oordeel niet alleen van een foto laten afhangen, maar op het eerste gezicht leek-ie het tweelingbroertje van die enge ayatollah in Iran. Geen sympathieke vent, eufemistisch uitgedrukt. Maar z’n voorlopige opvolger oogt niet veel charmanter. Met andere woorden: tel uit je winst.

Ondertussen zijn in de nasleep van 7 oktober dik veertigduizend Palestijnen omgekomen, minimaal. En dat waren vast niet stuk voor stuk terroristen. De Israëlische gijzelaars zijn, levend of dood, ook nog lang niet allemaal boven water, en vanuit Libanon wordt Israël nog steeds regelmatig met raketten bestookt. Dus maar weer een grondoffensief eroverheen, onder ballistische begeleiding vanuit Iran. In de tussentijd zijn de radicale kolonisten op de Westoever niet te beroerd om onder het goedkeurend oog van hun regering bij te springen. En dat allemaal omdat een jaar terug geen tot de tanden bewapend ontvangstcomité bij de grens paraat stond om de ongenode bezoekers op een gepast welkom te onthalen, ofschoon de Mossad wist dat zoiets in de pijplijn zat. Je zou bijna boze opzet vermoeden …

Voor 13 oktober, een jaar plus een week nadat de lont in het kruitvat ging, staat een vredesdemonstratie gepland op de Dam. Hoewel ik al vorig jaar november m’n krabbel had gezet voor een staakt-het-vuren, vrees ik dat ik uit zelfbescherming toch maar verstek laat gaan. Ik betwijfel of ik het trek als zo’n seculiere hipsterbaardaap vanonder z’n arafatsjaaltje ‘Hamas is my brother’ of iets van die strekking gaat lopen jengelen. Dat karikaturale zwart-witdenken in termen van goed tegen kwaad en dé Joden versus dé Palestijnen is nou net de bron van al die ellende.

Weense worst

In de tussentijd zijn we in het ooit zo vreedzame en verenigde Europa ook stevig aan het polariseren. In Oostenrijk ging de extreemrechtse FPÖ met de verkiezingszege aan de haal. Ondanks de recente watersnood, waar de FPÖ geen antwoord op heeft, aangezien die partij net als geestverwanten elders in de wereld niet aan klimaatverandering doet. Dat de realiteit, en meer specifiek het klimaat, daar geen boodschap aan heeft, zal ze Weense worst wezen. Met het gidsland in ruste als lichtend voorbeeld. Terwijl de kolencentrales hier langer openblijven dan in, of all places, stoompionier Groot-Brittannië, wordt het belastingvoordeel voor elektrische auto’s versneld afgebouwd. Asielzoekers, wokeheid en wolven, dát zijn de echte problemen. Dit laatste agendapunt inmiddels met het fiat van Euroführerin Ursula, sinds een hongerige wolf zich aan haar hoogbejaarde pony vergreep. Ook in het Brussel (en Straatsburg) van nu is het persoonlijke politiek. 

Nochtans worden de eerste scheuren in de rechtse gelegenheidscoalitie zichtbaar. Niet dat het veel uitmaakt als de boel klapt. Want de PVV blijft, dankzij diezelfde asielzoekers, onverstoorbaar pieken. Alleen van Pieters NSC is blijkens de peilingen weinig meer over. De enige die niet begrijpt waarom is de roomse huilebalk zelf.

De baas van die club heeft onlangs ook een stevig traantje weggepinkt tijdens een meet-and-greet met wat slachtoffers van het pedopastoraat bij onze zuiderburen. Helaas voor hen lijken zijn dagen op aarde geteld. Van de weeromstuit benoemen de kardinalen vast weer zo’n in wierook en wijwater gemarineerde bureaucraat tot zijn opvolger. Die er voortaan als vanouds zalvend en prevelend op toeziet dat zulke wantoestanden met de pij der liefde worden bedekt.

Skinnybike

In de NRC las ik dat de Russische terreinwinst in Oekraïne gepaard gaat met steeds grotere verliezen aan mensenlevens. Typisch zo’n bericht waarvan je niet weet of het goed nieuws mag heten of niet. Een stemmetje in mijn hoofd fluistert dat Vladolf het landjepik niet zal laten om een paar duizend dode Russische ‘helden’ tegen wil en dank per week. Z’n idool Jozef Snorrewitz deed daar ook niet zo moeilijk over. Als de soldaten op zijn, gooit-ie er gewoon een nieuwe mobilisatiecampagne overheen. Of bietst hij een compagnie uitgehongerde Noord-Koreanen.

Dichter bij huis kreeg PVV-minister Madlener gelijk met z’n voorspelling dat een selectieve aanpak van de straatterreur die fatbike heet averechts zou werken. Daags nadat de Kamer het beter meende te weten, lieten de fabrikanten van die krengen triomfantelijk weten dat de mazen in de wet alreeds in hun radardetector waren geprogrammeerd. In de vorm van - zoals Barry reeds had voorzien - de ‘skinnybike’. Je moet maar durven … Maar de fatbike-industrie is niet de enige bedrijfstak die ostentatief maling heeft aan wat in Den Haag of Brussel bedisseld wordt.

Dat ziekenhuizen tijdelijk systematisch alle ongevallen met fatbikes bijhouden, zal weinig helpen. Niet alleen omdat zo’n poot in het gips vet stoer staat op een selfie. En evenmin omdat de hedendaagse jeugd veelal niet over schedelinhoud beschikt die kan worden geschud. Onrustbarende nieuwsberichten bereiken de doelgroep niet eens, aangezien - dit wordt voor outsiders even schrikken - volgens een recent rapport ruim driekwart zich uitsluitend via sociale media laat informeren over het wereldgebeuren. En die kwantitatief en vooral kwalitatief toch al karige informatiestroom wordt gedicteerd door voor de buitenwacht ondoorgrondelijke algoritmen. Waarvan de makers op hun beurt uitsluitend in de advertentieopbrengsten zijn geïnteresseerd. 

Dus als u een afgetakelde spast op het gezaghebbende TikTok ziet zwalken, dan weet u dat ik ook overstag ben gegaan. En wanneer uw zoon en/of dochter binnenkort via de ic in een revalidatiekliniek belandt om daar aan de fentanyl en de fluoxetine te raken, aan welke techmogols u zulks hebt te danken. En snapt u in één moeite door waarom de ziektekostenpremie maar blijft stijgen.

Koplopers

Nou raast de inflatie hier sowieso nog altijd stevig rond, waardoor Nederland alweer tot de koplopers in negatieve zin behoort in Europa. Voedsel, drank, tabak … ondanks de matigende invloed die je op deze terreinen van BBB en PVV zou verwachten, en in meer algemene zin alle lippendienst aan het item bestaanszekerheid. Over de huizen- en huurprijzen moeten we het maar niet eens hebben. Hier te lande wordt meer geluld dan gebouwd. 

Gelukkig hebben de Nederlanders van de toekomst daar geen weet van. Want die lezen nu al niet, als ze die kunst überhaupt machtig zijn. En al helemaal niet meer nadat de leestaks, het PVV-kroonjuweel, een feit is. Die springen na een opbeurende hijs aan hun taxfree cannabisvape met het verstand op nul en de blik op de smartphone in het zadel van hun semilegaal opgevoerde pseudofatbike. Om zich in de schoolbanken door een gezuiverd lerarenkorps (maar dankzij de vakbond mét prijscompensatie) tot gedachteloos kanonnenvoer te laten drillen. Mark Rutte én Mark Zuckerberg mogen hun kleffe handjes dichtknijpen bij dit vooruitzicht. Denken, daar komt alleen maar narigheid, opstandigheid en neerslachtigheid van.

Dat laatste kan ik uit eigen ondervinding beamen. Dus lastig denkwerk delegeren we voortaan lekker aan AI. Maar dan ook op dit front gelijk doorpakken. Dus geen uitzonderingspositie voor de politiek. Temeer omdat de volslagen hersenloosheid daar al veel eerder de overhand kreeg. Voor het stemvee het feest der herkenning.