Eerst Hamas, toen Hezbollah erbovenop, en vervolgens konden de Syrische opstandelingen er ook nog wel bij. Die Netanyahu denkt blijkbaar dat-ie ze allemaal kan hebben. Desnoods allemaal tegelijk. Al kan hij, met een corruptieproces aan z’n broek, een beetje afleiding vast goed gebruiken. 

Om het wapentuig hoeft hij het blijkbaar niet te laten. Ondanks die halfslachtige dreiging met een boycot, zodra bleek dat de premier en zijn bentgenoten de uitspraak van hun president dat elke Palestijn een potentiële terrorist was, wel erg letterlijk namen. En wie dienovereenkomstig handelt, krijgt uiteindelijk altijd gelijk. 

Dat de Israëli’s het zekere voor het onzekere wilden nemen door preventief de Syrische luchtmacht en marine plat te bombarderen, is niet onbegrijpelijk. IS is immers nog lang niet verslagen, zoals onlangs weer bleek. En of de nieuwe machthebbers zich aan hun belofte houden dat ze de rechten van ‘minderheden’, vrouwen voorop, zullen respecteren, staat nog te bezien. Had de Taliban na het vertrek van de Amerikanen niet soortgelijke toezeggingen gedaan? Trump liet alvast, bescheiden als hij is, doorschemeren dat ze op hem niet hoeven te rekenen. Dat kunnen we ons dichter bij huis voor gezegd houden. Daarover verderop meer.

 

Theekransje

Asielminister Faber geeft het nieuwe regime in elk geval niet het voordeel van de twijfel. In het licht van haar uitzettingsdwangneurose lijkt me dit een teken aan de wand. Toch zou ik me, als ik Netanyahu was, een beetje inhouden. Al was het maar om de ayatollahs in Iran niet in de kaart te spelen, die Syrië voordien gebruikten als doorgeefluik. Anders heb je in plaats van een vijand minder er opeens eentje bij.

Intussen heeft Assad, in tegenstelling tot honderdduizenden Syrische dissidenten, het vege lijf weten te redden. En zit-ie in z’n ballingsoord Moskou van de schrik bij te komen op het theekransje van z’n boezemvriend Vladimir. Het wordt daar gezellig druk met alle zittende, voormalige en aspirant-dictatoren. Want ook de FvD-top en andere rechts-radicalen uit de Europese vijfde colonne zijn, aldus de NRC, kennelijk kind aan huis.

De gang van zaken in de topsport bewijst dat we in het steeds kleinere vrije deel van de wereld evenmin vies zijn van handjeklap met mensenrechtenschenders. Afgelopen week werd bekend dat mafFIFA-baas Infantino het WK 2034 aan de moordenaar van Khashoggi heeft verpatst. De Berlusconikloon in maatpak en de olieprins met z’n onafscheidelijke theedoek gingen breed lachend samen op de foto om deze sportieve verbroedering te vieren. Alle kudo’s voor ons vrouwenteam, dat niet alleen heeft bewezen beter te voetballen dan de overbetaalde Ferraricoureurs uit de eredivisie, maar ook over beduidend meer ethisch besef te beschikken. Al betwijfel ik of de modale voetballiefhebber daar boodschap aan heeft. Ons voormalige Jumbo-boegbeeld evenmin, hoewel die er als grootverbruiker persoonlijk belang bij heeft om de grossiers in klimaatverandering te vriend te houden.

 

Polarisatie

Het nieuws uit eigen land helpt ons evenmin door de winterdip heen. Als die zes doden in Den Haag inderdaad ‘collateral damage’ zijn van een poging om een bruidsmodezaak op non-actief te stellen, heeft de zware criminaliteit een nieuw moreel dieptepunt bereikt. Elders in den lande heeft de politie een stel twintigers opgepakt, die uitbundig hun nieuwe rijkdom etaleerden die ze via oplichting, online en telefonisch, hadden vergaard. Veelal ten koste van kwetsbare, goedgelovige ouderen. Echt een prestatie om trots op te zijn.

Van Dale zag zich gedwongen om de traditionele verkiezing van het Woord van het Jaar af te blazen. Een van de kandidaten was namelijk ‘transitiespijt’. Deze term maakte zoveel emoties los dat de populariteitspoll door zowel voor- als tegenstanders (ook deze terminologie klinkt in dit verband hoogst ongelukkig) van transgenderisme en genderdysforie werd gesaboteerd. Daarom hakte de woordenboekenmaker zelf maar de knoop door: het werd ‘polarisatie’. Me dunkt dat weinig tegen die keus in te brengen valt.

Een van de schaarse lichtpuntjes was dat de Meta-meuk op zwart ging, helaas tijdelijk. Misschien doordat een door de Russen gecharterd Chinees koopvaardijschip weer eens per ongeluk een kabel had geschampt. Al mag je de bouwvakkers en grondwerkers van eigen bodem evenmin uitvlakken. Die lui zetten in een onbewaakt ogenblik zo een hele woonwijk in het donker of blank. Of timmeren uit de losse pols een balkon met een paar kopspijkers vast aan de met napalm geïsoleerde gevel. De FNV stuurt niettemin aan op een dubbelcijferige loonsverhoging. En bij de eerstvolgende gelegenheid weer, omdat de huizen zo onbetaalbaar geworden zijn.

 

Zinkgat

Wie z’n kerstinkopen wilde doen bij Blokker of The Body Shop, moet er snel bij wezen. In het kielzog van V&D valt het ene na het andere detailhandelicoon om. Waarbij in veel gevallen de napijn van de coronapandemie de genadeklap vormt. De steun die grote en kleine winkels en horecagelegenheden hadden ontvangen om tijdens de lockdowns overeind te blijven, moet worden terugbetaald, en dat wreekt zich. Bij Blokker ging het, naar ik begreep, om een bedrag van dertien miljoen. Daar laat je dan een keten met een kleine vierhonderd winkels en duizenden medewerkers op sneuvelen.

Akkoord: regels zijn regels, want zo werkt het nou eenmaal. Daarom zijn overheden verplicht om van alles en nog wat Europees aan te besteden. Ook als je pleepapier bijgevolg uit Roemenië moet overwaaien. Nog afgezien van het opgelegd pandoer met te lage biedingen. Waarna de beoogde besparing door een tsunami aan zogenaamd onvoorziene meerkosten en tegenvallers in een financieel zinkgat verdwijnt. 

Bovendien nemen overheden het bij nadere beschouwing niet zo nauw met de naleving van hun eigen oekazes. Dezelfde Europese Commissie die fel van leer trekt tegen politieke manipulatie via asociale media, ziet er geen been in om zelf X in te zetten teneinde een omstreden wetsvoorstel door te drukken, de eigen privacywetgeving ten spijt. En als er één instantie is die, koste wat kost, ondanks de nieuwe zzp-wetgeving extern personeel blijft inhuren, is het de Nederlandse overheid. Blijkens een opiniestuk op journalistenplatform Villamedia maakt de Dienst Toeslagen ook komend jaar ruimhartig gebruik van de diensten van schijnzelfstandigen om eerdere miskleunen recht te breien. Eventuele boetes zullen overigens keurig worden betaald, liet het bevoegd gezag geruststellend weten. Driemaal raden wie de rekening krijgt gepresenteerd.

 

Wegkijken

Indien onverhoopt de Derde Wereldoorlog uitbreekt (vergeet vooral uw noodpakket niet …), hebben we dringender zaken aan ons hoofd. Daarom is het goed dat onze bloedeigen NAVO-secretaris-generaal er onlangs op hamerde dat we niet mogen wegkijken. Het defensiebudget moet omhoog, en snel. Rutte suggereerde alvast gedienstig om de benodigde middelen bij de sociale zekerheid los te wrikken. Hij had ook de zorg kunnen noemen, want daar gaat bijna net zoveel geld in om. Dat ligt echter wat gevoeliger bij de VVD-achterban. Om van fossiele subsidies of belastingvoordeeltjes voor de allerrijksten maar te zwijgen.

Op zich valt op die dreiging natuurlijk niets af te dingen. Maar het blijft curieus dat uitgerekend iemand met zo’n staat van dienst zonder blikken of blozen het woord ‘wegkijken’ in de mond durft te nemen. Dat is namelijk exact wat Rutte deed toen het toeslagendebacle zich voor zijn ogen voltrok. Als hij tijdig had ingegrepen, hadden we nu pakweg tien miljard op de plank om nog wat Patriots bij te bestellen.

Dus op de keper beschouwd is het niet helemaal onbegrijpelijk dat burgers via het stembiljet rode kaarten uitdelen, of zich in uiterste wanhoop soeverein verklaren. Of dat laatste ook soelaas biedt wanneer Poetin aanklopt, is vers twee.