K-boel

Mijn eerste gedachte bij de val van Kaboel was dat de geallieerden die wapens beter aan de Afghaanse vrouwen hadden kunnen geven. Ik wed dat die zich een stuk kraniger teweer hadden gesteld, in plaats van zich zonder slag of stoot over te geven. Vermoedelijk onder het motto: beter een kogel door je kop dan door zo’n stelletje ranzige baardapen te worden besprongen. Waarna je als dank voor bewezen diensten wordt gestenigd - wegens ontucht. Het Bijbelse ‘Wie zonder zonde is ...’ is aan schriftgeleerden van kalasjnikovkaliber niet besteed. De geestverwanten van deze moraalridders in Syrië en Irak waren eveneens sterk in dat soort plichtplegingen, met name jegens andersdenkenden zoals Koerden en jezidi’s. Die fundi’s hebben een sick gevoel voor humor en zijn als het erop aankomt zo kieskeurig niet. Een geit blijft tenslotte behelpen en die 72 maagden moet je maar afwachten.

Ondertussen zijn de nieuwe machthebbers dolblij met de hun insjallah in de schoot geworpen overwinning. En natuurlijk met het dito hypermoderne wapentuig, dat ze ongetwijfeld voor de goede zaak zullen inzetten. Het had de koene Afghaanse strijders voor vrijheid en vaderland gesierd wanneer zij de westerse hardware waarmee zijzelf kennelijk geen raad wisten, niet aan de voeten van hun tegenstanders hadden neergevlijd, maar onklaar hadden gemaakt of voor een latere gelegenheid begraven.


Tragikomedie

De geschiedenis herhaalt zich, want de taliban hebben eerder dat kunstje geflikt, nadat we ze op voorspraak van Sly aka Rambo jongensspeelgoed hadden toegestopt voor hun heroïsche verzet tegen de Russen. De onbedoelde tragikomedie over deze onwaarschijnlijke bromance tussen de patriottische spierbundel en de ongeletterde maar o zo spirituele partizanen draaide nog niet in de bioscoop, of de Berlijnse Muur kukelde als een kaartenhuis in elkaar, op de voet gevolgd door het complete Warschaupact. De Afghanen verzonnen blijmoedig een andere bestemming voor onze gulle gaven, en wij werden overspoeld door de voornaamste exportproducten van hun prachtige land, te weten opium en terrorisme.

Na 9/11 besloot de toenmalige president van de VS dat het welletjes was geweest. Bijna op de kop af twintig jaar later kwam zijn huidige opvolger tot eenzelfde conclusie. De laatste Amerikaanse soldaat had z’n hielen amper gelicht, of onze voormalige bondgenoten renden als hazen, vrouwen en kinderen laatst. Met als gevolg dat iedereen terug bij af is. De vrouwen voor de verandering voorop deze keer, maar hun mening legt binnen de islamistische wereldbeschouwing vanouds weinig gewicht in de schaal. En hun heren en gebieders vinden het ogenschijnlijk wel best dat hun matras voortaan alleen uit de hoes wordt gehaald om de echtelijke plichten te vervullen en de nasleep daarvan aan de rechtmatige eigenaar over te dragen.


Hearts and minds

Ik had even gehoopt dat China het estafettestokje zou willen overnemen, al ware het slechts uit eigenbelang. Doch niets daarvan: de Chinezen haastten zich de taliban met alle egards aan de onderhandelingstafel uit te nodigen. Zolang die zich niet in de Oeigoerse kwestie mengen, hoor je Beijing niet klagen. Sharia incluis. Al was het maar voor de grondstoffen. Vleermuisje bij, jongens?

We hebben natuurlijk in het westen ervaring met dergelijke afspraken. Daarom koester ik enige reserves jegens de belofte van de boerkafetisjisten dat de halalsoep ditmaal niet zo heet zal worden geserveerd. En ik ben blijkbaar niet de enige, getuige de hartverscheurende taferelen op het vliegveld. Nederland hobbelde uiteraard weer helemaal achteraan met terughaalacties ten bate van onze voormalige tolken, met wier hulp we in betere tijden hearts and minds zouden winnen. Nu maken diezelfde hulptroepen (no offence, Sywert) zich, niet zonder reden, vooral zorgen om hun eigen hals.

Van Mark z’n actieve herinneringen aan eerdere toezeggingen moesten de gestrande vluchtelingen het sowieso niet hebben. Die zat met z’n koppie bij de vorming van zijn nieuwe dispuutje. Voor dat nobele doel moet alles wijken, tot en met het landsbelang aan toe. Ik was zelfs een beetje bang dat ze overste Schemerlamp zouden invliegen om ouder gewoonte orde op zaken te stellen. Gelukkig had buzabazin Sigrid de handen vol aan het voetjevrijen met Mark.


Sjoemelvaccin

Onderwijl bekreunen we ons in dit meer welvarende, maar in sommige opzichten nauwelijks minder achterlijke landje alleen om de dingen des levens die er werkelijk toe doen: het uitgaansleven, het voetbal en uiteraard onze vakantie. ‘Samen dansend de nacht in’, verwoordde de uitbater van een doorgesnoven discotheek de uitgezette koers enige tijd terug met profetische blik.

Want helaas doet onze prikangst niet onder voor onze danslust. Een weinig gesjoemel met testbewijzen moet kunnen. Sommige vindingrijke particulieren zien er naar verluidt zelfs geen been in om, na het benodigde stempeltje te hebben bemachtigd, de vaccinatielocatie onverrichter zake te verlaten. Om vervolgens met gepaste trots verslag van dit wapenfeit te doen in de stamkroeg, terwijl het besmette bierschuim in het rond spat uit het victorie kraaiende bekje. Op die voet is ons nachtleven binnen de kortste keren weer net zo uitgestorven als dat in Kaboel.

Veel medelanders laten om hen moverende redenen dat biertje wijselijk staan, maar gaan tegen beter weten in ongevaccineerd op familiebezoek in den verre, om aldaar de meest recente virusvariant op te doen en binnen en buiten eigen kring verder te verspreiden. Zo is en blijft het dweilen met de brandkraan open. Al valt op die Van Dissel onderhand ook geen peil meer te trekken. Eerst hielp die spuit geheid, daarna meestal, en nu hooguit een beetje, soms, voor zolang het duurt. Na de term sjoemeldiesel lijkt de tijd rijp voor de variant sjoemelvaccin. Wat nog steeds geen excuus is om de hele wereldvoorraad als appeltje voor de dorst op te potten.


Stenen tijdperk

Ik moet trouwens uitkijken met m’n boutades over andermans/vrouws/interseksueels culturele gebruiken. Want de brochure ‘Waarden voor een nieuwe taal’ waaraan Youp van ’t Hek onlangs refereerde, blijkt tot mijn verbijstering echt te bestaan. Ook Nederland telt zelfbenoemde hoeders van normen en zeden. Desondanks is de heuptasjestaliban reeds in Amstelveen gesignaleerd.

Terug naar Kaboel. Op zich valt die vaandelvlucht van Biden best te begrijpen. Als ze in Afghanistan per se terug naar het stenen tijdperk willen, houden wij ze niet tegen. Al blijft de vraag knagen wie die ‘ze’ precies zijn. Aan de andere kant betoogde een expert van Clingendael dat dit scenario met een bescheiden militaire investering af te wenden was geweest. En het is inderdaad tekenend dat de taliban massaal uit hun holen tevoorschijn kropen zodra de VS was vertrokken. Nu krijg je ze nooit meer weg zonder luchtbombardementen, gevolgd door een grootschalige grondoorlog. Beide met grote aantallen burgerslachtoffers als collateral damage. En zo’n invasie kost geheid ook talloze Amerikaanse soldaten het leven.

We hebben dus onze laatste troefkaart verspeeld. En of de Taliban hun toezeggingen waarmaken, staat nog te bezien. De eerste tekenen zijn allesbehalve bemoedigend. In het ergste geval gokken we erop dat deze vrome vechtjassen elkaar binnen afzienbare tijd opnieuw in de baardharen vliegen. Of dat ze heibel krijgen met hun nóg vromere conculega’s van IS, die in die godvergeten uithoek ook allang vaste voet aan de grond hebben gekregen.

Of de burgerbevolking daarmee geholpen is? Ik betwijfel het zeer. In elk geval niet de vrouwelijke helft. Met de bewering dat hun bloed aan onze handen kleeft, doen we hun binnenlandse onderdrukkers tekort. Maar zeker is dat we ze door onze overhaaste terugtrekking hebben laten stikken.